Artykuły ze słowem kluczowym "miasteczka Lubelszczyzny" - Leksykon - Teatr NN

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Turobin – historia miejscowości

Turobin – historia miejscowości

Turobin to jedna z najstarszych miejscowości na ziemi chełmskiej, rozwijająca się co najmniej od XII wieku jako osada targowa i obronna przy tzw. trakcie ruskim prowadzącym z Krakowa przez Zawichost do Kijowa. W dokumentach historycznych miejscowość była wzmiankowana po raz pierwszy w 1389 roku w akcie nadania przez Władysława Jagiełłę wsi królewskiej Turobin Dymitrowi z Goraja.
Obszar gminy wchodzi w skład trzech krain fizjograficznych: Roztocza Zachodniego, Padołu Zamojskiego i Wyniosłości Giełczewskiej.

Józefów Biłgorajski (Roztoczański) – historia miasta

Józefów Biłgorajski (Roztoczański) – historia miasta

Józefów położony jest na Roztoczu Środkowym nad rzeką Niepryszką. Obszar wokół Józefowa to miejsce, gdzie stykają się trzy parki: Roztoczański Park Narodowy, Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej oraz Krasnobrodzki Park Krajobrazowy. Józefów Biłgorajski jest położony w odległości 15 km od Krasnobrodu, Suśca i Zwierzyńca.

Wojsławice – katalog architektury drewnianej

Wojsławice – katalog architektury drewnianej

Katalog architektury drewnianej w Wojsławicach.

Wojsławice – dom szewca Fawki

Wojsławice – dom szewca Fawki

Przed II wojną światową zachodnią część domu zamieszkiwali Abram, Aron i Icek Tuchman oraz Fejga Stachler, część wschodnią – Fajwel i Icek Szyld z rodziną. Fajwel Szyld, zwany Fawką, był szewcem. Dom łączył się z kolejnymi budynkami podcieniowymi i stanowił część zachodniej pierzei rynkowej w Wojsławicach.

Wojsławice – architektura drewniana

Wojsławice – architektura drewniana

Obecna zabudowa Wojsławic charakteryzuje się układem kalenicowym, jednak do połowy XIX wieku rynek zabudowywany był szczytowo. Cechę charakterystyczną stanowiły podcienia wymieniane już w akcie lokacyjnym. Przed domostwami usytuowane były ogródki, za nimi zabudowania gospodarcze, ogrody warzywne, pola i łąki.

Wojsławice – historia miejscowości

Wojsławice – historia miejscowości

Wojsławice (Voislavize, וויסלוויצה) leżą we wschodniej części Wyżyny Lubelskiej, w widłach rzek Wojsławki i Barbarki, na terenie malowniczych Działów Grabowieckich. Teren otaczający miejscowość jest niejednolity pod względem pionowego ukształtowania powierzchni, różnica pomiędzy poziomem łąk a jego najwyższymi punktami (Białą i Mamczyną Górą, 260 m n.p.m.) wynosi 39 m.

Tyszowce – katalog architektury drewnianej

Tyszowce – katalog architektury drewnianej

Katalog architektury drewnianej w Tyszowcach.

Tyszowce - architektura drewniana

Tyszowce - architektura drewniana

Według legend, pochodzenie nazwy miasta bierze się od słów „Tu szewce” – Tyszowce bowiem były znane z rzemiosła szewskiego. Szewcy tyszowieccy wykonywali słynne na całą Rzeczpospolitą buty „tyszowiaki”.

Tyszowce – zespół kościelny

Tyszowce – zespół kościelny

Kościół parafialny pw. św. Leonarda wraz z dzwonnicą przykościelną i czterema kapliczkami znajduje się w południowo-wschodniej części Tyszowiec. Zaprojektowany przez Henryka Marconiego, został zbudowany w latach 1865–1870.

Tomaszów Lubelski – sztetl

Tomaszów Lubelski – sztetl

Tomaszów Lubelski otrzymał przywilej lokacyjny w 1621 roku i był drugim po Zamościu miastem założonym przez Zamoyskich. Od samego początku mieszkała tu ludność wyznania katolickiego, prawosławnego i mojżeszowego, mająca te same prawa, przywileje i obowiązki względem ordynata.

Tomaszów Lubelski – architektura drewniana

Tomaszów Lubelski – architektura drewniana

Tomaszów Lubelski był drugim po Zamościu miastem założonym przez Zamoyskich. Od samego początku mieszkała tu ludność wyznania katolickiego, prawosławnego i mojżeszowego, mająca te same prawa, przywileje i obowiązki względem ordynata.

Tomaszów Lubelski – historia miasta

Tomaszów Lubelski – historia miasta

Tomaszów Lubelski otrzymał przywilej lokacyjny w 1621 roku i był drugim po Zamościu miastem założonym przez Zamoyskich. Od samego początku mieszkała tu ludność wyznania katolickiego, prawosławnego i mojżeszowego, mająca te same prawa, przywileje i obowiązki względem ordynata. W mieście znajduje się unikatowy na skalę kraju XVIII-wieczny kościół Zwiastowania NMP wykonany z drewna, zabytkowy układ miasta na planie sześcioboku, cudowny obraz Matki Bożej Szkaplerznej, kościół Najświętszego Serca Jezusa i cerkiew prawosławna św. Mikołaja.
Tomaszów Lubelski leży na wysokości około 275 m n.p.m., na pograniczu Roztocza i Wyżyny Lubelskiej, w części zwanej Grzędą Sokalską. Roztocze i Grzędę przedziela przepływająca przez miasto rzeka Sołokija.

Szczebrzeszyn – synagoga

Szczebrzeszyn – synagoga

Pierwszą synagogę w Szczebrzeszynie wzniesiono najprawdopodobniej pod koniec XV wieku. Z treści przywileju wynika, że była położona obok placu zwanego podworcem Duczeńskim. Budynek otaczały drewniane zabudowania żydowskie, w pobliżu znajdowały się dom szkolnika i bet ha-midrasz.

Szczebrzeszyn – cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy

Szczebrzeszyn – cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy

Pierwsza cerkiew w Szczebrzeszynie istniała prawdopodobnie w 1352 roku. Obecna powstała na fundamentach wcześniejszej świątyni, około w 1560 roku. Jej fundatorem był kasztelan międzyrzecki Andrzej Górka.

Szczebrzeszyn – kościół pw. św. Mikołaja

Szczebrzeszyn – kościół pw. św. Mikołaja

Parafia rzymskokatolicka w Szczebrzeszynie została erygowana w XIV wieku staraniem Dymitra z Goraja. Kościół pw. św. Mikołaja jest trzecim z kolei kościołem parafialnym.

Szczebrzeszyn – kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Szczebrzeszyn – kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Parafia rzymskokatolicka w Szczebrzeszynie została erygowana w XIV wieku staraniem Dymitra z Goraja. Obecnie istniejący kościół powstał w latach 1620–1638, z fundacji Tomasza i Katarzyny Zamojskich.

Szczebrzeszyn – katalog architektury drewnianej

Szczebrzeszyn – katalog architektury drewnianej

Katalog architektury drewnianej w Szczebrzeszynie.

Szczebrzeszyn – architektura drewniana

Szczebrzeszyn – architektura drewniana

Szczebrzeszyn jest jednym z najstarszych miast na Zamojszczyźnie, datowanym na połowę XIV wieku. Pod koniec XVI wieku został włączony do Ordynacji Zamojskiej. Pierwsza zabudowa miasta leżącego przy szlaku handlowym ze wschodu na zachód Europy była drewniana. W XVII wieku jedynymi budowlami murowanymi w Szczebrzeszynie były obiekty kultu religijnego: kościoły, cerkiew, synagoga i zamek. W 1860 roku na 466 domów tylko 31 było murowanych; w 1888 roku miasto posiadało 448 domów, w tym 54 murowanych. Mieszkańcy miasta zajmowali się wówczas handlem, rolnictwem i faktorstwem.

Szczebrzeszyn – historia miasta

Szczebrzeszyn – historia miasta

Osadnictwo na terenach dzisiejszego Szczebrzeszyna sięga pięciu tysięcy lat wstecz. W VIII wieku n.e. tereny były zamieszkane przez plemiona Lędzian, którzy budowali grody książęce, zwane Grodami Czerwińskimi. Do nich zaliczał się też Szczebrzeszyn. Grody Czerwieńskie leżały na terenach granicznych między Polską a Rusią w związku z czym były toczone o nie liczne boje i często przechodziły do rąk jednego lub drugiego kraju. Osada, z której wyrósł Szczebrzeszyn była punktem na szlaku handlowym, wiodącym z krajów arabskich przez Kijów i Włodzimierz Wołyński do Krakowa i Pragi.

Turobin – sztetl

Turobin – sztetl

Turobin, to jedna z najstarszych miejscowości na ziemi chełmskiej, rozwijająca się co najmniej od XII wieku jako osada targowa i obronna przy tzw. trakcie ruskim, prowadzącym z Krakowa przez Zawichost do Kijowa. W dokumentach historycznych była wzmiankowana po raz pierwszy w 1389 roku, w akcie nadania przez Władysława Jagiełłę wsi królewskiej Turobin Dymitrowi z Goraja. W 1399 roku nowy właściciel Turobina wydał akt lokacji wsi na prawie magdeburskim.