Zaczyn życia literackiego po wojnie stanowili poeci. W wyzwolonym w 1944 roku Lublinie przez pewien czas przebywali literaci z całej Polski, m.in. M. Jastrun czy J. Parandowski. Pierwsza połowa lat 50. to dla Związku Literatów okres pewnego zastoju twórczego, rekompensowanego wzmożonym za to udziałem w masowych akcjach kulturalnych. Ożywienie twórczości literackiej ponownie nastąpiło po 1956 roku, zaś największą liczbę pisarzy w lubelskim środowisku literackim odnotowano w latach 70.
Klub przy Krakowskim Przedmieściu 20 w Lublinie. Empik prowadził czytelnię prasy, klubokawiarnię i księgarnię. Organizowano tam wystawy plastyczne, a także inne wydarzenia artystyczne.
Działalność literacką po 1944 roku możemy podzielić na kilka okresów: począwszy od odrodzenia twórczości poetyckiej w wyzwolonym Lublinie, przez okres socrealizmu, następnie ożywienie twórczości literackiej po 1956 roku aż po niezależną działalność wydawniczą w latach 70. i 80. Do rozwoju i popularyzacji literatury przyczyniło się powstanie kilku instytucji, między innymi muzeum Józefa Czechowicza i Wydawnictwa Lubelskiego.
Zajęcia na poziomie przedwojennej szkoły powszechnej odbywały się zarówno w prywatnych mieszkaniach, jak i samych szkołach. Wyniki tajnego nauczania na Lubelszczyźnie dokumentują oświadczenia uzyskane przez jego uczestników pod koniec wojny i uznane przez władze świadectwa, których zalegalizowano po zakończeniu wojny ponad 400. Po wojnie 424 uczniów mogło kontynuować edukację w liceum bądź gimnazjum w samym Lublinie. Dla reszty Lubelszczyzny liczba ta wynosiła 1619 osób.
Cegielnia przy ulicy Unickiej 14.
Cegielnia na działce mieszczącej się pomiędzy dzisiejszymi ulicami Paganiniego i Kompozytorów Polskich, pod adresem ul. Drobna 17.
Cegielnia znajdowała w dawnej wsi Tatary.
Cegielnia znajdowała się na obszarze pomiędzy dzisiejszymi ulicami Unicką, Bazylianówką, Budrysów oraz cmentarzem rzymsko-katolickim.
Cegielnia znajdująca się w przebiegu dzisiejszej ulicy Glinianej, w miejscu skrzyżowania z ulicą Siewną.
Cegielnia mieściła się przy dzisiejszej ul. Chodźki.