Szykany ze strony dyrektora Cabana - Zofia Dahlman - fragment relacji świadka historii z 10 sierpnia 2007

Wydawnictwo zaczęło upadać, bo no niestety ten nasz beton partyjny doprowadził do bankructwa. To on miał taką politykę ekonomiczną w stosunku do nas, że on nam dawał bardzo małe pobory zasadnicze, natomiast nagradzał nas premią. To jak się ktoś spóźnił 5 minut to już dostawał po premii. Jak czegoś nie oddał czy w terminie czy dzień później, to dostawał po premii. Jeżeli jakiś błąd przeszedł w książce, to dostawał po premii. To właśnie ten ostatni [dyrektor] wprowadził masę różnego rodzaju szykan typowych dla systemu, który tego człowieka wychował, [od którego] on się nie mógł odciąć i który stosował w swojej pracy. On pracować właściwie nic nie pracował, bo on właściwie siedział i tylko spotykał ludzi, nie czytał, nie wiem czy czytał jakąś książkę z tych, które myśmy wydali, ale on miał cały system represji w stosunku do nas.

Praca redakcyjna to jest praca, której nie można zamknąć w określonych granicach.

To jest typowa praca intelektualna i nie zawsze człowiek ma dobre predyspozycje do tego. Dlatego myśmy bardzo dużo pracowali w domu, a on chciał z nas zrobić takich urzędników, którzy siedzą przy biurkach. Na przykład miał urlop i ukrył się w pokoju zastępcy dyrektora tam gdzie była lista obecności i sprawdzał, o której kto przychodzi i stawiał tak zwane ptaki. To było tak upokarzające. Jeżeli ktoś miał zwolnienie lekarskie, to także był kontrolowany w domu, czy pracuje w domu czy ma zwolnienie.