Ocena PRL - Zofia Dahlman - fragment relacji świadka historii z 10 sierpnia 2007

To pokolenie, które otworzyło drogę dla demokracji to było pokolenie wychowane w zupełnie innym systemie, ono nawet nie wie, co to znaczy demokracja, prawdziwa demokracja i trudno się dziwić, bo skąd ma to wiedzieć? Przecież my mamy we krwi ten reżim, to że człowiek był jak automat, żeby tylko przeżyć, żeby pracować, żeby wychować dzieci. Nawet się nie opłaciło pracować dla pieniędzy, bo jeżeli ktoś miał pieniądze, to nie mógł nic kupić. Na samochody jak się wpłacało jakąś ratę, to potem się 10 lat czekało: a może mi przydzielą w tym roku, a może w następnym małego fiata. Tak że sama walka o przetrwanie wyczerpywała ludzi. Ja jestem z największym podziwem dla tych, którzy potrafili i mieli na tyle siły, możliwości i warunki intelektualne i wszelkie inne, żeby się angażować i żeby dokonać tego, czego dokonali. Ja sobie nie wyobrażałam, żeby to było możliwe.

Rozmawiajcie ze swoimi rodzicami, pytajcie ich o najdrobniejsze szczegóły i spróbujcie sobie wyobrazić jak to było w rzeczywistości. Nie tylko słuchać słów, ale próbować sobie wyobrazić i porównać to, co mamy teraz. Na pewno wam się będzie lepiej żyło, jeżeli nawet nie będzie najnowszej generacji komórka w kieszeni. I nawet jeśli się tam na górze pokłócą, to oni się pokłócą, przyjdą inni, a my cieszmy się życiem.