Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Dolna Panny Marii 4.
Artykuły ze słowem kluczowym "Lublin"
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie Bernardyńskiej 18.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie Bernardyńskiej 6.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Bernardyńskiej 7.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Bernardyńskiej 8.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Bernardyńskiej 12.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Bernardyńskiej 13.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Bernardyńskiej 14.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Bernardyńskiej 11.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Bernardyńskiej 10.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Bernardyńskiej 9.
W 1795 roku Rosja, Austria i Prusy podpisały III traktat dokonujący ostatecznego rozbioru Polski. Lublin został oficjalnie podporządkowany komisarzowi austriackiemu, zarządzającemu Galicją Zachodnią do 1809 roku. Z tego okresu pochodzą trzy mapy austriackich kartografów przedstawiających Lublin: Emanuela Rennera, Johanna Trettera oraz Mayera von Heldensfelda.
Do połowy XVII wieku Lublin pozostawał żywym ośrodkiem gospodarczym, politycznym i kulturalnym. Nie ominęła go wszak ogólnopolska katastrofa II połowy tego stulecia oraz zniszczenia wojenne całej Rzeczypospolitej. Miasto utraciło swą rangę jednego z najświetniejszych ośrodków handlowych, a tym samym zamieniło się prowincjonale miasto kresowe.
Naturalne atuty obronne tej ziemi, sąsiedztwo rzek, urodzajne ziemie, sprzyjały zasiedlaniu terenów położonych nad dolinami Bystrzycy, Czechówki i Czerniejówki. Za najstarsze wczesnośredniowieczne osiedle na terenie dzisiejszego Lublina uważa się powstałą w VI wieku osadę Czwartek.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Krakowskie Przedmieście 45.
| Cmentarzysko na Sławinku; fot. Jacek Jeremicz |
Stachura nie miał w Lublinie łatwego życia. Jednak pomimo wielu nieprzyjemności, których tu doznał, Lublin był dla Stachury miastem powrotów. Wraz z wyprowadzeniem się na stałe do Warszawy nie przekreślił lubelskich znajomości, nie zaprzestał przyjazdów, po latach obraz miasta odbijał się echem na kartach jego książek.
W liście do Kazimierza Zająca w 1960 roku pisał: „Czasami tęsknię do Lublina, choć było to dla mnie miasto przeklęte i w którym opadały mnie co jakiś czas, bardzo często nieszczęścia jedno po drugim, jak z puszki Pandory”.
Waldemar Michalski: Edward Stachura i Lublin 
Three clay spindle whorls from Olejna street and one clay spindle whorl from Bramowa street. All spindle whorls have an average diameter of a few centimeters.
Gliniane, ręcznie lepione naczynie dwustożkowe i flasza z karbowaną kryzą kultury pucharów lejkowatych.