Wpadki podczas spektakli - Leszek Mądzik - fragment relacji świadka historii z 9 grudnia 2005

Gdyby ich nie było, to nie miałbym tej dodatkowej siwizny. Były tragiczne momenty.

Nawet teraz, drugi spektakl po premierze „Odchodzi”, zasadnicza scena, jest taka pępowina przewodów i szyna przecina ją na pół. To że tam kogoś kopnęło, to jest drobiazg, ale że spektakl nie miał przez dziesięć minut w ogóle żadnego wydarzenia, to jest niebezpieczne u nas. To mnie paraliżuje na każdym spektaklu, że jest się niewolnikiem tej techniki, biednej, prostej, ale jak ona w ciemności nas zawiedzie, to jesteśmy przegrani. Nie mogę jeszcze się na to uodpornić, to mnie zawsze wprowadza w stres.

Zdarzały się takie wypadki nie raz. Głównie z powodu świateł, bo to wszystko ze światłem jest związane i wystarczy, że ktoś źle zawiąże dwie końcówki wtyczki, które musi wcześniej rozłączyć, a potem gdzie indziej włączyć. To robią tylko studenci, choć ja nie wiem czy inni by to zrobili lepiej. Ale jest też coś takiego w młodych ludziach, że jednak nie mają w sobie totalnej kontroli. To mnie z jednej strony w nich fascynuje, a z drugiej strony oni mają prawo nie mieć w sobie takiej pełnej świadomości, że to musi być idealnie. Po prostu jest bieg wydarzeń, spektakl toczy się dalej, biegnie do kolejnych wydarzeń, a poza tym kto ma bardziej martwić się o to jak nie ja? W końcu oni po trzech latach odejdą i przyjdą inni.