Powrót do domu - Stanisław Koczułap - fragment relacji świadka historii z 8 marca 2012

Pociąg leciał na Zwierzyniec i ona mnie wyprowadziła, wsadziła do pociągu.

Przyjechałem na Zwierzyniec, wysiadłem, to zima była jeszcze, po Godnych Świętach gdzieś, Trzy Króle, jakoś tak. Tam jeszcze dwóch wysiadło, ja nie wiedział o nich, a oni nie wiedzieli o mnie. I jeden mówi do Kusoput, ja znów na Wólkę, to już pójdziem w towarzystwie. Doszliśmy do Obroczy, tamten mówi: ja tu mam znajomego. No to idziem do niego, on śpi, bo to późna pora. Stuka w okno, otwiera [się] okno: kto to? A taki i taki, wraca z obozu. „Ojojoj, moich dwóch synów – mówi – w obozie, w Majdanku. A co z wami zrobić?”. My mówim: „Do domu chcemy”. „A jak syny?”. „No, żyją jeszcze, ale już kiepskie”. „A jak to się starać, żeby ich wyciągnąć?”.

I mówim, jak to się postarali, ale czy on się postara tak, to nie wiadomo, czy ludzie takie będą dobre, skłonne i zechcą pomóc. Mówi: „Ja konia założę do sań, ja was zawiozę na miejsce”. No i tak zrobił. Na sanie my posiadali i przywiózł nas do domu.

Nie wiadomo, czy te syny wrócili, chyba nie. Tam już zakończyli życie.