Pomoc Żydówce podczas II wojny światowej - Bronisława Gospodarek - fragment relacji świadka historii z 25 lipca 2007

Żydówkę taką pamiętam, jak była wojna już, ona przyszła do mnie, taka dziewczyna, tak mi szkoda jej było, uciekła, bo to uciekały przecież, bo ich te Niemcy musi [gnębiły]. Jak raz trafiła do mnie, no, głodna jest, czy by mogła się coś pożywić.

Pamiętam, zimno jej było, dałam się jej napić gorącego, coś zjadła i mówi: „Długo nie będę, bo się boję, pójdę gdzieś dalej”. Później poszła, bo się bała, że ją może ktoś oskarży i mówi: „Pani będzie miała strach i ja będę miała”. Poszła gdzieś, tako młoda, ładna dziewczyna, no. I ja się bałam, bo mówię, jak najdzie ktoś, to jesce i ją, i mnie weźmie tego. Nie wyganiałam, broń Boże, posiedziała, odpoczęła, podjadła, szkoda mi jej było, bo tak miała może, ja wiem, 15,16 [lat].