Miniony pejzaż budynków KUL - Leszek Mądzik - fragment relacji świadka historii z 23 listopada 2005

Do dziś nie zapomnę pierwszego dnia, jak przeszedłem bramą, bo była taka wjazdowa brama konna na KUL, kocie łby w środku i od strony Racławickiej wchodziło się nią. Po prawej portiernia, prawie jak furta zakonna. Niesamowite to było. I to był ten mój KUL. Pamiętam dziedziniec tego KUL-u. To było zaraz po Millenium [chrztu Polski], [19]66 rok, więc były jakieś śladowe elementy dekoracji milenijnych. Tamten KUL szalenie został mi w pamięci i ja go w sobie noszę dalej. I rzeczywiście jak wejdzie się teraz na dziedziniec i nie ogląda się do tyłu, to właściwie ten KUL jeszcze taki jest. To jest też wspaniałe, że ja go sobie jeszcze noszę w tym pejzażu tamtego czasu.

Pamiętam tamten czas, pamiętam te piwnice. Była taka Grupa „Inops”, dosłownie tam w podziemiach, zaraz przy bramie się schodziło. I w tych piwnicach miałem pierwszą wystawę na KUL-u. Taką nie korytarzową, że sam wieszałem, nie pytając czy będzie na to zgoda, ale już oficjalnie. Jeszcze świętej pamięci rektor Wincenty Granat otwierał moją wystawę. Nawet zdjęcia mam. To był [19]67 rok.

Obok stoi duży budynek Jana Pawła [II], obiekt nowy, prawie wieżowiec. Nie mam potrzeby zaglądania tam, jeżeli nie muszę. I w ogóle wydaje mi się, że to jest budynek jakby nie uczelni KUL-u.