Fragmenty Relacji ze słowem kluczowym "drukarnie"

To było wydarzenie, decyzja, o jakiej w czasach PRL-u nawet nie można było marzyć… Coś podobnego nawet się nie śniło! Kilka miesięcy po 4 czerwca 1989 roku, za rządów premiera Tadeusza Mazowieckiego i ministra Leszka Balcerowicza, można było powołać do życia prywatne wydawnictwo i drukarnię! Za PRL-u wydawnictwa i poligrafia to była najbardziej restrykcyjna działalność kulturalna, społeczna, gospodarcza… Natychmiast podjąłem decyzję i wraz z gronem przyjaciół (Anka Dobak, Leon Formela, Jurek Szatkowski, Andrzej Hałas, Stanisław Osiniak, Adam Kamiński, Józek Rumiński)...

Czytaj więcej

Czytaj więcej

Między sytuacją książki w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych jest ogromna przepaść. W latach siedemdziesiątych z książką jeszcze nie było źle, wychodziły książki wydane dobrze, na niezłym papierze, z dobrą introligatorką, tylko pamiętajmy o tym, że książka typu album, książka naukowa, książka solidnie wydana była książką drogą. Ja to wszem i wobec powtarzam, ale dla mnie takim mocnym przeżyciem jeżeli o ocenę książki, było pierwsze wydanie Hammonda „Dziejów Grecji”. To był siedemdziesiąty ósmy rok, jak dobrze pamiętam, byłem wtedy na pierwszym...

Czytaj więcej

Na początku była taka wielka akcja pomocy naszym przyjaciołom w różnych krajach w różnych sposób. Myśmy przygotowali to albo przez Solidarność Polsko- Czechosłowacką, albo przez „Forum Europy Środkowowschodniej”. Zaczęliśmy przygotowywać takie programy pomocy dla nowych ruchów politycznych w tej części Europy, żeby oni się lepiej zorganizowali. Bo to władza miała drukarnie, to władza miała nowoczesne rzeczy. A to były takie grupy niezorganizowane, które prawie niczego nie miały. Ja szybciutko napisałem taki program dla NED-u. Że my chcemy tutaj w Polsce...

Czytaj więcej

Kampania wyborcza była dosyć spontaniczna i przebiegała przy ograniczonych możliwościach. Mieliśmy czas antenowy, staraliśmy się korzystać z różnych okazji. Jeżeli chodzi o radio, to nagrania odbywały się w studiu Polskiego Radia. Tak samo było z telewizją. Ciężko mówić tu o prowadzeniu kampanii. KPN-owi brakowało nawet odpowiedniego sprzętu. Czasy były zupełnie inne niż teraz. Dużo jeździło się na wiece i spotkania, roznosiło się ulotki, wieszało się plakaty, często ręcznie robione. Były to inne kategorie niż obecnie. Sama kampania była inna niż...

Czytaj więcej

Nasze plakaty miały swój charakter. Wyróżnialiśmy się spontanicznością i szybkimi reakcjami. Mieliśmy taki system, że jeśli coś zostało powiedziane w radiu i chcieliśmy na to zareagować, to nie mieliśmy innej możliwości jak to, że na przykład dwie godziny później na mieście pojawiały się plakaty mówiące, że to jest kłamstwo albo prawda – w zależności od tego, jak było. Reakcje tego typu były szybkie. Mieliśmy w różnych mieszkaniach w Lublinie drukarnie, sitodruki po prostu. Wystarczyło zadzwonić i wszystko było gotowe. Tam...

Czytaj więcej

Mama świętej pamięci [Janusza], pani Izabela Rucińska osoba delikatna i bardzo szczupła, [pochodziła] z Wilna, dobrze wiedziała, czym Rosja śmierdzi. Więc ona oczywiście zgodziła się na to, żeby ta drukarnia tam [najpierw w mieszkaniu, potem piwnicy] była. Ale znaleźli się przez to w pewnym kłopocie finansowym, bo żeby drukarnia mogła spokojnie działać, trzeba było zwolnić pokoje zajęte przez lokatorów. Janusz pracował w bibliotece, pani Iza miała jakąś skromną rentę, i w tej połowie domku wynajmowali chyba dwa czy nawet trzy...

Czytaj więcej