Próby usunięcia z zawodu nauczyciela - Zygmunt Łupina - fragment relacji świadka historii z 9 maja 2014

Funkcjonariusze SB w końcu zwrócili się do swojego komendanta: „My dajemy Panu tyle informacji o działalności Łupiny, cytujemy jego wypowiedzi, a on nadal uczy w Liceum Zamoyskiego”. I komendant SB powiedział, że uda się z tym wnioskiem do I Sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR. Był nim wówczas Wiesław Skrzydło, prawnik. I mimo tego zostałem. Niektórych to dziwiło i podejrzewali, że coś tu jest z Łupiną niejasne. A już po [19]89 roku od rodziny Wiesława Skrzydły, która też była w opozycji, dowiedziałem się, że stała sprawa moja usunięcia mnie z zawodu.

Notabene była taka próba w [19]84 roku w czasie weryfikacji nauczycieli po stanie wojennym. I ja dostałem ocenę niedostateczną w tej weryfikacji, ale nauczyciele lubelscy wysłali list do ministra oświaty, pod tym zebrali 204 podpisy protestujące przeciwko usunięciu mnie z zawodu. No i Wiesław Skrzydło powiedział: „Gdy usuniemy Łupinę, znowu będą protesty i sprawa się rozszerza, a tak niech ona będzie tylko w Liceum Zamoyskiego.” I ci uznali moją pracę nauczycielską za mniejsze zło niż usunięcie mnie.

W czasach po stanie wojennym dyskryminacja polegała nie na tym, że mnie usuwano z zawodu, tylko po pierwsze nie miałem wychowawstwa, a wychowawstwo to paręset złotych więcej; nie miałem godzin nadliczbowych, tylko goły etat; nie miałem nagród kuratora, ministra. A wpłynęło to na wysokość mojej emerytury. Przeszedłem w [19]89 roku na emeryturę, a emerytura jest od sumy dochodów, jakie miałem w ciągu ostatnich 3 lat, a ja w ciągu ostatnich 3 lat byłem w ten sposób dyskryminowany.

Mam do dzisiaj niską emeryturę, 1600 z groszami. Doktor.