W 1914 roku, podczas okupacji Lublina przez wojska austro-węgierskie został nakręcony film Obrazek turystyczny zawierający krótkie sekwencje z okolic Zamku, jego autor pozostaje nieznany. Jednak do najbardziej znanych lubelskich obrazków należą filmowe zdjęcia Lublina z amatorskiego filmu nakręconego ręką Stanisława Magierskiego. Obraz ten, który współcześnie zyskał miano Najkrótszego filmu o Lublinie, został nakręcony w 1937 lub 1938 roku.
Rozpowszechnianie i popularyzacja filmów stanowiły istotny element działań państwa w okresie PRL-u. Prócz stałego z góry ustalonego odpowiedniego repertuaru kin, a więc filmów produkcji polskiej, radzieckiej i krajów demokracji ludowej oraz ,,filmów o wybitnych walorach artystycznych i społecznych, prezentujących postępową twórczość krajów kapitalistycznych” organizowano w Lublinie cykliczne imprezy filmowe takie jak: Ogólnopolski Festiwal Filmów Rolniczych, Konkurs Filmów Turystycznych czy Dni Filmu Radzieckiego. W 1969 roku na przykład zorganizowano imprezę filmową pod hasłem ,,Kinematografia polska w XXV-leciu PRL”, w ramach której pokazywano filmy o następującej tematyce: W walce o wyzwolenie społeczne i narodowe, Nigdy więcej Wojny, Człowiek i jego miejsce w społeczeństwie, Na wielkich budowach socjalizmu PRL czy Rozwój nauki, oświaty i kultury w Polsce Ludowej. W takich warunkach pojawiały się kolejne oddolne inicjatywy, które miały na celu pokazanie czegoś innego, świeżego, niezideologizowanego.
Kinoteatr Rusałka w Lublinie mieścił się na dzisiejszym [2019 – red.] terenie między ulicą Bulwarową 4 i 4a a rzeką Bystrzycą.
Rodzina Makowskich to trzy pokolenia ludzi zasłużonych dla lubelskiej kultury filmowej.
28 grudnia 1895 roku w paryskim salonie Grand Cafe bracia Louis Jean i Auguste Lumiere zaprezentowali światu wynalazek, który miał istotnie wpłynąć na oblicze kultury XX wieku. Początkowo przyjmowany przez publiczność z rezerwą, po pewnym czasie zaczął zyskiwać coraz większą popularność w całej Europie.
Lublin i Ziemia Lubelska ma bardzo bogatą i wielowymiarową tradycję kulturalną. Na dorobek wielu pokoleń i nacji ludzi kultury składają się wspaniałe zabytki architektury sakralnej i świeckiej, tradycje rozwijania myśli intelektualnej, 400-letnia historia drukarstwa wszystkich obecnych tu wyznań, bogate życie muzyczne, związki z wielkimi nazwiskami literatury polskiej. Na osobny rozdział zasługują lubelskie dzieje sztuk plastycznych, historia teatru w Lublinie, oraz dziedzictwo kultury ludowej Ziemi Lubelskiej. Dynamicznie rozwijały się też nowoczesne, współczesne formy życia kulturalnego - fotografia, kinematografia, prasa, radio, telewizja, kabaret. 
