O swojej twórczości - Aleksander Rozenfeld - fragment relacji świadka historii z 20 sierpnia 2009

Myślę, że czas jest jednak nieubłagany i bardzo szybko weryfikuje dętość i prawdziwość. Ja dlatego z takim spokojem podchodzę do wszelkich nagród, wyróżnień. Może ma to znaczenie w doraźności. Parę razy gdzieś mnie tam chciano, ale ja zawsze mówiłem, że mnie to kompletnie nie interesuje i żeby dać mi święty spokój. Pisanie to jest moja prywatna sprawa po prostu.

Nie robię tego w sposób hałaśliwy ani sztandarowy, nie marzy mi się być zbawcą ludzkości ani żadnym guru. I tak ze zdumieniem stwierdzam, że funkcjonuję jako anegdota i myślę sobie: „Boże, jak ludzie mają ubogi świat, skoro fascynuje ich taki facet jak ja”. W ogóle dla mnie to jest zupełnie niepojęte. Nie powiem, żeby to nie było miłe, bo czasami bywają sytuacje bardzo sympatyczne.

Obecnie publikuję raczej niewiele. Nie czuję takiej potrzeby po prostu obecności. Ja piszę, dużo piszę, natomiast nie mam potrzeby publikowania po prostu. A kiedyś byłem strasznie natrętny.