Najważniejsze przedstawienia z ogólnopolskich festiwali teatralnych – Mieczysław „Metys” Abramowicz – fragment relacji świadka historii z 11 maja 2013
Ósmego Dnia, Teatr STU, Akademia Ruchu, Teatr Pleonazmus Najważniejsze przedstawienia z ogólnopolskich festiwali teatralnych Przedstawienie dla mnie najważniejsze, to jednak to, które wszyscy chyba podają, czyli Jednym tchem Teatru Ósmego Dnia, który był takim rozprawieniem się z nami samymi. To było spektakl, który powstał po grudniu [19]70 roku, ale też odnosi się do marca [19]68 roku, jakby jest manifestem pokolenia marca [19]68 roku.
Również ówczesne przedstawienia Teatru STU Spadanie, Akademia Ruchu czy Teatr Pleonazmus, czy przedstawienia, które były bardzo takie formalistyczne bym powiedział, ale również w tym rozideaideologizowanym teatrze bardzo interesujące.
Była też cała masa takich teatrzyków, których już nawet nazwy nie pamiętam, a których w tym czasie było dość dużo i które często przyjeżdżały na festiwale, i gdzieś tam w krzakach wystawiali w ramach off festiwalu albo nawet i poza tym off festiwalem.
To był czas bardzo ważny, nie tylko dla teatru studenckiego czy młodego teatru polskiego, ale w ogóle dla polskiego teatru, dlatego że tak jak nie można tworzyć teatru nie odnosząc się jakoś do Grotowskiego, tak w drugiej połowie lat 70. i w latach 80. ten dorosły, prawdziwy, państwowy teatr nie mógł nie zauważyć tego fenomenu teatru studenckiego. Zresztą bardzo wielu twórców teatru studenckiego przeszło na tę drugą stronę do teatru zawodowego albo wręcz teatry się profesjonalizowały w sensie takim formalnym, bo w sensie praktycznym nie musiały, to wówczas byli znakomici aktorzy, mimo że nie po szkołach teatralnych. To był okres wielkiego fermentu w polskim teatrze. Z jednej strony Grotowski, Kantor, inni twórcy, którzy próbowali poszukiwań nowych przestrzeni, a z drugiej strony ten taki zbuntowany młody teatr. Z tego wyrósł bardzo ważny teatr lat 80., który był nie tylko pewną formą życia artystycznego, ale w ogóle formą wyrazu politycznego. Teatr stał się jakby uczestnikiem walki politycznej, jaka się w latach 80. w Polsce toczyła.