Historia rodziny Zająców - Witoldów k. Wojsławic
Miejsce
Witoldów k. Wojsławic
Czas
1942 - 1944
Bohaterowie historii
Medal
1998
Historia
Luba Hochlerer miała dziewięć lat, gdy latem 1941 r. rodzice uzgodnili, że zostanie u sąsiada we wsi Wojsławice (chełmskie), gdzie mieszkali. Wkrótce jej rodzice zostali zamordowani przez miejscowych nacjonalistów. Gdy wzmogły się polowania na Żydów na tym terenie, Luba, zdając sobie sprawę z tego, że jej gospodarze obawiają się ją ukrywać, uciekła z wioski i błąkała się po okolicy. Wiosną 1942 r. Józef Zając natknął się na Lubę. Gdy zdesperowana i głodna wyznała Zającowi, że jest żydowską sierotą, ten zabrał ją do domu, do żony Bronisławy, która ją serdecznie przyjęła. Od tej chwili, aż do wyzwolenia w lipcu 1944 r., Zającowie opiekowali się Lubą, dbali o jej potrzeby wysyłając pod przybranym nazwiskiem do wiejskiej szkoły. Po wojnie przedstawiciele Związku Żydów w Chełmie umieścili Lubę w żydowskiej rodzinie, następnie Luba wyemigrowała do Izraela. Po emigracji Luba przez wiele lat utrzymywała bliskie więzi ze swoimi wybawcami.
W 1998 r. Instytut Yad Vashem nadał Bronisławie i Józefowi Zającom tytuły "Sprawiedliwych wśród Narodów Świata".
Zdjęcia
Publikacje dodatkowe
- Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata ratujących Żydów podczas Holocaustu. Polska, wyd. polskie, Kraków 2009, s. 855.
- M. Baum, Pod dachem Sprawiedliwego, „Obyczaje. Magazyn Międzynarodowy” nr 16 (2004).
- Światła w ciemności. Sprawiedliwi wśród Narodów Świata. Relacje, Lublin 2008, s.106 - 112.