Henryka Łazowertówna "Słowa roztarte w powietrzu"
Henryka Łazowertówna urodziła się w 1909 roku w Warszawie. Studiowała polonistykę na Uniwerystecie Warszawskim, gdzie jej debiutancki wiersz Stara Panna został nagrodzony. Publikowała swoje teksty w pismach "Droga" i "Pion". Zginęła w Treblince w 1942 roku mając zaledwie 33 lata.
Między wierszami jej wierszy, że się tak wyrażę, dochodzi do głosu świadomość wyzywająco antyromantyczna, kameralna, spersonalizowana, niechętna wszelkim hasłom i sloganom. Wynik stosowania takiej strategii – o ile jest to strategia, a nie po prostu dyspozycja – był łatwy do przewidzenia. Wolna od patosu, daleka od baśniowej fantastyki, niewsłuchująca się we własny biologizm, nieufna wobec pokus muzyczności lub harmonii klasycznej frazy, za to skupiona i zamknięta w sobie.
Eliza Kącka (ze Wstępu)