Emil Plage (1869–1909)

PochodzenieBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Urodził się 17 stycznia 1869 roku w Lublinie, jako syn Alberta Plagego i Anny Justyny Gede (ojciec matki, Karol Gede, posiadał zakład sukienniczy w Końskowoli).

Działalność gospodarczaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Ojciec Plagego od 1860 roku prowadził w Lublinie przy ulicy Bernardyńskiej warsztat kotlarski, w którym produkował aparaturę do gorzelni. Ze względu na duże zapotrzebowanie na tego typu urządzenia warsztat stopniowo przekształcił się w fabrykę. W 1897 roku Emil odkupił ją od ojca za 18 950 rubli. Pod jego zarządem nastąpiła dalsza rozbudowa zakładu.

Drugiego lutego 1899 roku Plage zawiązał spółkę na dziesięć lat z inżynierem Teofilem Laśkiewiczem. Mieli oni wspólnie prowadzić zakład pod firmą Zakłady Mechaniczne E. Plage i T. Laśkiewicz w Lublinie. Pod nową firmą fabryka była dalej rozbudowywana. Specjalizowała się w produkcji kompletnych urządzeń do gorzelni, cukrowni, rektyfikacji, krochmalni, browarów oraz kuchni wojskowych.

Znaczną część wyrobów i urządzeń fabryki nabywali przedsiębiorcy rosyjscy, zwłaszcza reprezentujący przemysł stoczniowy Petersburga. Fabryka prowadziła zbyt bezpośrednio i przez własne biura sprzedaży w Petersburgu.

Dalszą działalność gospodarczą Plagego przerwała jego przedwczesna śmierć 12 grudnia 1909 roku, miał 41 lat. Został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Lublinie.

RodzinaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Po bezpotomnej śmierci Plagego jego udział w firmie przeszedł na rodzinę: rodziców, cztery siostry: Leokadię, Justynę, Wilhelminę i Gabrielę oraz brata Edwarda. Firmę dalej prowadził Teofil Laśkiewicz, a interesy rodziny Plagego reprezentował Józef Laube. Po śmierci rodziców Plagego (ojciec zmarł 3 czerwca 1910, a matka 3 stycznia 1911 roku) ich udział w firmie przeszedł na siostry i brata. Ci odsprzedali go Kamilowi Arkuszewskiemu (ok. 90 proc. wszystkich udziałów) i Teofilowi Laśkiewiczowi (ok. 10 proc.), którzy zawarli spółkę do prowadzenia fabryki pod dawną firmą¹.

 

Opracował Arkadiusz Król
Redakcja: Monika Śliwińska

 

 

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

¹ Tadeusz Radzik, Adam Witusik, Jan Ziółek, Słownik biograficzny miasta Lublina, t. 1, Lublin 1996, s. 217.

 

 

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Tadeusz Radzik, Adam Witusik, Jan Ziółek, Słownik biograficzny miasta Lublina, t. 1, Lublin 1996.