Celem projektu Akcja „Reinhardt” – w kręgu Zagłady jest zaprezentowanie wojennej historii wszystkich społeczności żydowskich zgładzonych w ramach akcji „Reinhardt”.

Projekt zrealizowano w ramach ogólnopolskich obchodów 75. rocznicy akcji „Reinhardt”.

Celem projektu Akcja „Reinhardt” – w kręgu Zagłady jest zaprezentowanie wojennej historii wszystkich społeczności żydowskich zgładzonych w ramach akcji „Reinhardt”.

Projekt zrealizowano w ramach ogólnopolskich obchodów 75. rocznicy akcji „Reinhardt”.

Koprzywnica – akcja „Reinhardt”

Generalne Gubernatorstwo: dystrykt Radom, powiat Opatów, gmina Koprzywnica. 

Koprzywnica – akcja „Reinhardt”
Koprzywnica. Mapa wykonana na podkładzie: Mapa taktyczna Wojskowego Instytutu Geograficznego w skali 1:100 000. Archiwum Map Wojskowego Instytutu Geograficznego 1919–1939 (http://igrek.amzp.pl/mapindex.php?cat=WIG100)

Spis treści

[RozwińZwiń]

Koprzywnica – kalendariumBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

  • 1940/1941 – utworzenie getta.
  • grudzień 1940 lub 1941 – transporty osób do obozów pracy w pobliżu Wisły oraz do Starachowic. 
  • styczeń 1941 – transport 420 osób z Radomia.
  • marzec 1941 – transport 24 osób z Wiednia.
  • czerwiec 1941 – społeczność żydowska liczy około 1500 osób.
  • po 27 sierpnia 1941 roku – egzekucja, ofiarami byli członkowie Judenratu.
  • lato 1942 – transport 50 osób do obozu pracy w Skarżysku-Kamiennej.
  • koniec września 1942 – społeczność żydowska liczy około 2140 osób.
  • koniec września lub październik 1942 – transport osób z okolicznych miejscowości.
  • 30 września lub 30 października 1942 – transport około 1600 osób do obozu zagłady w Treblince, ostateczna likwidacja getta.

Społeczność żydowska w czasie II wojny światowejBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Utworzenie getta: grudzień 1940 lub 1941 roku

Liczba żydowskich mieszkańców: około 1500 osób (czerwiec 1941 roku); 2140 osób (koniec września 1942 roku).

Przesiedlenia do Koprzywnicy: Radom (styczeń 1941 roku, 420 osób), Wiedeń (marzec 1941 roku, 24 osoby), z nieznanego kierunku (1941 rok); okoliczne miejscowości (koniec września lub październik 1942 roku).

Likwidacja getta: 30 września lub 30 października 1942 roku.

Kierunek deportacji: obozy pracy w pobliżu Wisły, Starachowice (grudzień 1940 lub 1941 roku), Skarżysko-Kamienna (lato 1942 roku, 50 osób); przez Sandomierz do obozu zagłady w Treblince (30 września lub 30 października 1942 roku, 1600 osób).

Masowe egzekucje: po 27 sierpnia 1941 roku, członkowie Judenratu.

Przebieg akcji „Reinhardt”Bezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Od lata 1942 roku w koprzywnickim getcie zaczęły krążyć informacje o deportacji całych społeczności żydowskich w nieznane miejsca. Tutejszy Judenrat otrzymał rozkaz „dostarczenia” 50 młodych mężczyzn do obozu pracy w fabryce broni w Skarżysku-Kamiennej. Wiele wyznaczonych osób postanowiło się ukrywać. Pozostali zostali wywiezieni do Skarżyska-Kamiennej i nigdy nie powrócili.

W maju starosta powiatu Heinz Ritter wydał zarządzenie, na mocy którego Koprzywnica miała być jedną z miejscowości koncentracji ludności żydowskiej. W sierpniu 1942 roku obszar getta został zmniejszony, a jego granic strzegła policja żydowska. Ze względu na przeludnienie warunki higieniczne w getcie były bardzo trudne. Pod koniec września lub w październiku sprowadzono tu społeczności żydowskie z okolicznych miejscowości.

30 września lub października getto zostało otoczone przez SS i ukraińską policję, a jego mieszkańcy dostali rozkaz stawienia się na rynku. W czasie obławy osoby starsze, chore i z niepełnosprawnością zamordowano na miejscu. Wiele próbowało uciekać. Niektórym udało się zdobyć aryjskie papiery. Inni uciekli do lasów. Około 1600 osób eskortowano na stację kolejową do Sandomierza, skąd wysłano ich do obozu zagłady w Treblince. Natychmiast po wysiedleniu polska policja wdarła się do opuszczonych domów żydowskich, grabiąc wszystko, co uznała za cenne, a także mordując ukrywające się tam osoby. Następnie budynki zostały zburzone a gruz sprzedany jako materiał budowlany.

Szanse przetrwania w lesie były bardzo małe. Oddziały polskich partyzantów mordowały Żydów, których napotkały. Niektórzy członkowie Armii Krajowej zdradzali ich miejsce pobytu. Jedynie nielicznym Żydom z Koprzywnicy udało się przeżyć wojnę.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

  • Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis für das Generalgouvernement auf Grund Der Summarischen Bevölkerungsbestandsaufnahme am 1. März 1943, Herausgegeben vom Statistischen Amt des Generalgouvernements, Burgverlag Krakau 1943, s. 57.
  • Koprzywnica, [w:] The Yad Vashem Encyclopedia of the Ghettos During the Holocaust, G. Miron, S. Shulhani [red.], tom I, A–M, Jerusalem 2009, s. 345.
  • Fishman S., Dean M., Koprzywnica [w:] The United States Holocaust Memorial Museum Encyclopedia of Camps and Ghettos, 1933–1945, Megargee G.P., M. Dean [red.], t. II, cz. A, Bloomington–Indianapolis 2012, s. 248.

*Autorzy treści zamieszczonych na stronie dołożyli wszelkich starań, aby dotrzeć do aktualnego stanu badań nad przebiegiem akcji „Reinhardt” w danej miejscowości oraz informacji o inicjatywach upamiętniających lokalną społeczność żydowską. Prosimy o kontakt wszystkie osoby, które mogą przyczynić się do aktualizacji tych treści. Kontakt: [email protected]