Cmentarz i pogrzeb żydowski w Opolu Lubelskim - Tadeusz Szuba - fragment relacji świadka historii z 13 września 2011

Widziałem [pogrzeb żydowski], ale to we wojnę, ale to było tak jakoś ludźmi zastawione, jeszcze mówię, tam śpiewy takie jakieś dziwne było słychać. To za Niemców już było, ale jeszcze nie było getta. I był pogrzeb, oni prowadzili. Ale jak prowadzili, to mi trudno powiedzieć, bo mówili, że tam na jakiejś płachcie, na czymś niosą tego nieboszczyka, to. No i że tam jak chowają, to na siedząco, że go chowały na tym swoim cmentarzu. Ale o tak, żebym blisko widział, to nie. Bo było ludźmi zastawione. Tylko aby słyszałem jakiś taki no śpiew, nie śpiew, coś krzyk taki tych Żydów. No tak.

Koło cmentarza żydowskiego to tak o tam przechodziłem, patrzyłem. Tak, tak. Bo te tablice były takie, te nazwiska. Tak trochę człowiek tam popatrzył. A no, takie jakieś nazwisko, takie nazwisko, tak. Ale to w ich języku, to nie dało się [odczytać]. Tak, takie dziwne jakieś te litery, te nazwy, to wszystko, tak.

Czy cmentarz był zniszczony, to jest mi trudno powiedzieć, bo tak jak mówię, ja po wojnie już tu nie wróciłem. Nie było mnie. A wiem, że teraz tam sosnowy las rośnie. I to duży las, nawet dość ładny. Ogrodzone jest. No i takie jakby zadbane trochę. Jest tak obczyszczone tam to, władze jakieś nakazały czy jak, no nie wiem. Bo widzę jakby trochę… to sosny rosną. Ale są podciosane te gałązki niskie, to. Tak że to trochę inny wygląd jest. Tak. Jest zadbane, to tak… Już inny wygląd ma.