Sprawa potwierdzenia przywilejów Żydów lubelskich - 23 sierpnia 1668 r.

Pejsak Majerowicz, syndyk [przedstawiciel gminy żydowskiej w sprawach publicznych - red.] gminy lubelskiej, oblatuje [wpisuje do ksiąg urzędowych - red.] przywilej starosty lubelskiego Aleksandra Ludwika Niezabitowskiego, kasztelana sądeckiego, z 20 VIII 1680 r., w którym potwierdza on wcześniejszy przywilej Jerzego Ossolińskiego, kanclerza koronnego, swojego poprzednika na urzędzie starosty. Między innymi: „Tedy czynsze tak od kamienic, domów i placów, jako i domów rabińskich, szkolnickich, bóżnice, szpitala, okopiska, jatek, łazienek według dawnych kwitów, bez żadnego podwyższania, wszyscy Żydzi i ich komornicy zamkowi zwyczajnie płacić mają, co od wszystkiego wynosi złotych siedmset". Przywilej akceptował też wszystkie porozumienia i układy Żydów z mieszczanami podzameckimi, dotyczące gruntów oraz szynkowania trunków, potwierdzał zakaz zatrzymywania się chrześcijan w domach żydowskich, brał pod ochronę cmentarz żydowski „teraz ograniczony i obmurowany", zezwalał Żydom zwracać się w sprawach gwałtów i krzywd do urzędu grodzkiego, w sprawach dotyczących zaś gruntu dopuszczał apelacje do samego starosty.