Mapa przedstawia najważniejsze miejsca związane z życiem społeczności żydowskiej Lublina po "wyzwoleniu" miasta przez Armię Czerwoną i w czasach stalinowskich.
Mapy
Mapa Lublina ze schyłku XVIII wieku powstała w wyniku cyfrowej kompilacji 3 arkuszy autorstwa S.J.N. Łęckiego: szczegółowego planu miasta z 1783 r. ze zbiorów Archiwum Państwowego w Lublinie (PmL, sygn. 3.), generalnego planu gruntów miejskich z 1780 r. ze zbiorów Archiwum Głównego Akt Dawnych (Zb. Kart. 92–13) oraz planu Jurydyki Wieniawy z 1789 r. ze zbiorów Archiwum Państwowego w Lublinie (PmL, sygn. 73.). Kompilację uzupełnia szczegółowy plan zamku lubelskiego z 1797 roku (AGAD, Zb. Kart. nr. 402, sygn. 4-31).
![Szczegółowy plan obozu koncentracyjnego na Majdanku [KL Lublin]](/cache/local/image/600x1024/places/Mapy%20tematyczne/Szczeg%C3%B3%C5%82owy%20plan%20Majdanka/KL_Lublin_600x400.png/)
Interaktywny plan obozu koncentracyjnego KL Lublin zawiera szczegółowy zestaw geometrii obiektów znajdujących się na terenie obozu w szczytowym momencie jego działalności. Kliknięcie w poszczególne obiekty umożliwia wyświetlenie informacji opisowych o rodzaju, przeznaczeniu budynku i "adresu" funkcjonującego w ewidencji obozowej.
Opracowanie planu jest efektem współpracy zespołu HGIS ze specjalistami z Państwowego Muzeum na Majdanku.
Szlak Pamięci „Lublin. Pamięć Zagłady” został przygotowany przez Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” w Lublinie na 75. rocznicę likwidacji getta na Podzamczu. Realizacja Szlaku Pamięci wynikała z potrzeby zaznaczenia w przestrzeni publicznej miejsc związanych z zagładą lubelskich Żydów.
Mapa zawiera informacje o miejscach bezpośrednio związanych wydarzeniami akcji „Reinhardt”, oznaczonych z pomocą znaczników. Podkład mapy interaktywnej stanowią przedwojenne plany Lublina, niepublikowane plany niemieckie i zdjęcia lotnicze z okresu II wojny światowej. Częścią mapy akcji „Reinhardt” jest szczegółowy plan obozu koncentracyjnego na Majdanku [KL Lublin].
Interaktywną mapę Lublina w I połowie XIX wieku opracowano na podstawie planu W. Ziółkowskiego z 1827 r. ze zbiorów Archiwum Państwowego w Lublinie (APL, PmL, sygn. 317) oraz planu B. Maciejowskiego z 1836 r. ze zbiorów Archiwum Państwowego w Radomiu (APR, ZRiDPGRKLS, sygn. 33/35).
The Historical Lubliner Neighborhood Map shows Jewish families that settled in Lublin. The purpose of this map is to connect the past and the present and Lubliners to each other. This map provides Lubliners with a window into the neighbours of their ancestors!
Mapa dzielnic Lublina w okresie międzywojennym przedstawia propozycję delimitacji obszaru miasta w oparciu o kryteria historyczne, geograficzne i funkcjonalne. Docelowo mapa będzie zawierać 14 wyróżnień, przekierowujących do map szczegółowych.
Mapa przedstawia różne adresy Żydów lubelskich mieszkających w Antwerpii pod koniec XIX i w pierwszej połowie XX wieku. Te adresy-miejsca są częścią większego projektu o nazwie Lublin-Antwerpia, w którym staramy się odkrywać i prezentować informacje o osobach i rodzinach z Lublina podczas ich pobytu w Antwerpii.
/1928%2C2.jpg/)
Interaktywna mapa Lublina w okresie międzywojennym. Geometrie miejsc zachowują numerację adresową z okresu międzywojennego. Podstrony poświęcone poszczególnym miejscom (działkom, budynkom, punktom adresowym) są powiązane z bazami osób, wydarzeń i źródeł dokumentujących historię życia mieszkańców.
Mapa Lublina i okolic w I poł. XIX w. jest mapą zbiorczą, przedstawiającą granice miasta Lublin i sąsiednich miejscowości. Kliknięcie wybranego obszaru umożliwia przekierowanie do mapy szczegółowej zawierającej geometrie miejsc w powiązaniu z bazami osób, wydarzeń i źródeł dokumentujących historię życia mieszkańców.
Ortofotomapa Lublina z roku 1944 została opracowana na podstawie serii niemieckich zdjęć lotniczych z okresu 28.V.1944 - 27.X.1944 przechowywanych w National Archives and Records Administration (NARA) w USA (seria 373-GXPRINTS).
Mapa Lublina w latach 70. i 80. XX w. na podstawie map topograficznych Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii opracowanych w układzie współrzędnych "1965".
Rekonstrukcja planu Lublina z okresu podpisania Unii Lubelskiej to efekt realizacji interdyscyplinarnego projektu wykorzystującego wiedzę lubelskich ekspertów. Opierając się na dokumentacji badawczej oraz opracowaniach naukowych, podjęli się oni graficznego przedstawienia zabudowy, sieci wodnej oraz układu dróg i działek w obrębie miasta.
Obecna ulica Bramowa pierwotnie była nazywana ulicą Krakowską. Nazwę tę nosiła już w XVI wieku. Później zaczęto w ten sposób określać główny trakt za Bramą Krakowską (obecnie Krakowskie Przedmieście), natomiast ulicę prowadzącą do Rynku nazwano Przyrynek. W XIX wieku ulicy nadano obecną nazwę. Najważniejszą budowlą ulicy pozostaje zamykająca ulicę Brama Krakowska. Powstała po najeździe tatarskim w 1341 roku jako część murów obronnych miasta.
Plac Wolności (dawny plac Bernardyński) znajduje się w centrum Lublina, u zbiegu ulic Narutowicza i Bernardyńskiej. Powstał w miejscu połączenia dawnych traktów krakowskiego i ruskiego, w sąsiedztwie kościoła i klasztoru bernardynów. W latach dwudziestych XIX wieku, po pracach regulacyjnych na dawnym cmentarzu przykościelnym i dziedzińcu pałacu Tarłów, utworzono w miejscu dzisiejszego Placu Wolności plac targowy. Najbardziej znanym obiektem znajdującym się na placu była wieża ciśnień, będąca częścią wodociągów Adolfa Weisblata. Wieża, wzniesiona z cegły maszynowej, otrzymała formę gotyckiej baszty. Została ona uszkodzona podczas walk o Lublin w 1944 roku. Po zakończeniu działań wojennych budowlę rozebrano.
Budowa linii Kolei Nadwiślańskiej w drugiej połowie XIX wieku wymagała zmian komunikacyjnych w przestrzeni miejskiej. W 1876 roku wytyczono w Lublinie drogę łączącą Śródmieście z dworcem kolejowym, ulokowanym na przedmieściach Piaski. Trasa ta, prowadziła od mostu na Bystrzycy (dawny Trakt Bychawski), aż do nowo powstałej stacji kolejowej. Miasto uzyskało w ten sposób nowe możliwości komunikacji, a linia Kolei Nadwiślańskiej otwarta w 1887 roku ożywiła przedmieście Piaski nadając nowej ulicy nazwanej Foksal ( z ros. Bокзал - dworzec ) miejski charakter.
Ulica Szeroka, zwana także Żydowską, przebiegała w miejscu dzisiejszego Placu Zamkowego, od ulicy Kowalskiej do ulicy Ruskiej. Ulica Szeroka stanowiła centrum dawnej dzielnicy żydowskiej na Podzamczu. Prawdopodobnie została wytyczona już przed 1564 rokiem. Całkowicie murowaną zabudowę ulica uzyskała dopiero pod koniec XVIII wieku. Na przełomie XIX i XX wieku ulica była już zabudowana wysokimi - jak na ten fragment miasta - dwu- i trzypiętrowymi kamienicami. Jako jedna z nielicznych ulic w dzielnicy żydowskiej była wybrukowana.
