Sprawa Iżyckiego przeciwko Żydom kazimierskim - 14 kwietnia 1636 r.

Dekret urzędu grodzkiego lubelskiego w sprawie z pozwu Jana Iżyckiego, poborcy podatkowego województwa lubelskiego, przeciwko Żydom kazimierskim (tu oblata [wpisanie do ksiąg urzędowych - red.] pozwu z 5 IV), dotyczącej niepłacenia przez Żydów czopowego za bieżący rok. Pozwani tłumaczyli, że uchwała sejmiku lubelskiego nakładała płacenie podatku na posesorów dóbr (starostą kazimierskim był wówczas Mikołaj Firlej, wojewoda sandomierski, starosta lubelski), zatem w Kazimierzu Żydzi zapłacili czopowe powołanemu przez Firleja sukkolektorowi [pomocnikowi poborcy podatkowego - red.]. Urząd uznał racje Żydów i odstąpił od kary. Strona powodowa złożyła od dekretu apelację do trybunału koronnego lubelskiego. Identyczne rozstrzygnięcie zapadło w sprawie wniesionej przez Iżyckiego przeciwko Żydom lubelskim.