|
229. |
Mikołaj Szustek pożycza na jeden rok 10 grzywien od szlachcica Stefana sługi starosty sieradzkiego, które zobowiązał się spłacić na ręce szlachcica Piotra Malca z polecenia wyżej wspomnianego Stefana, zabezpieczonej na dochodach z zastawów, z których będzie płacił czynsz Malcowi w wysokości (jednej) grzywny rocznie. |
|
230. |
Stanisław Kupczyk przedstawił (do wykupu) strzelbę ślusarza Jana zwaną pisczel (zastawioną) za 18 groszy. |
|
231. |
Teofil otrzymał 16 grzywien pożyczki od Handzela mieszczanina lubelskiego pod zastaw swoich dóbr. |
|
232. |
Piotr Szachtarz stawił się na pierwszym terminie przeciw zakazowi Jana Piątka dotyczącemu uprawy łanów, uwalniając prace. |
|
233. |
Jan Długi przedstawił (do wykupu) płaszcz Michała Dirdola (zastawiony) za pół grzywny bez jednego grosza (por. nr 217, 226). |
|
234. |
Stanisław syn Jana Trzęsitoboły, (działając) w imieniu swoim i nieobecnego starszego brata Jana, przez swego pełnomocnika Szymona Dyskiego złożył pieniądze na wykup prawem bliższości kamienicy, którą sprzedał Stefan Szczepanowicz. |
|
235. |
NN przedstawił (do wykupu) kowadło (Mikołaja) nożownika (jako zastaw) za (½) grzywny i 3 grosze (por. nr 224). |
|
236. |
Stanisław Biały poręczył za stawienie się przed sądem Macieja ze (...)romowic w sprawie przeciw Marcinowi Kozie. |
|
237. |
Małgorzata Wirzchlebowa zawarła ugodę ze swoimi pasierbami, braćmi Leonardem, Piotrem i Janem, dotyczącą ich ojcowizny i macierzyzny: ma mieszkać w ich domu wykupiwszy ich prawo bliższości, za które każdemu z braci zapłaci po 16 skojców w ściśle określonym czasie. |
|
238. |
Michał Dirdol stawił się na pierwszy termin w sprawie wyroku, jeśli ktoś go zaskarży. |
|
239. |
Mydlarz Hanusz jest winien Michałowi Geblowi 24 floreny, które zobowiązał się zapłacić w dwóch ratach na ręce Piotra Siestrzeńca. |
|
240. |
Mikołaj Powysocki otrzymał od szlachcica Jana Kijańskiego dwie grzywny tytułem pożyczki, które zobowiązał się zwrócić do Zielonych Świątek. Jeśli tego nie uczyni, ma dać Janowi Kijańskiemu w zastaw swój ogród położony przy (ogrodach) Handzlowych. |
|
241. |
W sprawie między Bartoszem a krawcem Andrzejem dotyczącej kradzieży noży, została uczyniona zgoda przez arbitrów. Bartosz został uznany uczciwym, a jego honor nie został naruszony, gdyż to jego sługa ukradł noże i umieścił je w izbie Bartosza. |
|
242. |
Rajcy lubelscy uczynili ugodę między Andrzejem Pirką z Kamieńca i Janem Piszczykurem z Lublina w sprawie długów i innych rzeczy. Strony unieważniają wszystkie wcześniejsze zapisy; Andrzej Pirka da Janowi Piszczykurowi do Zielonych Światek 23 floreny osobiście lub za pośrednictwem swojego sługi z jego pismem, zaś Piszczykur winien mu dać trzy postawy [zwoje tkanin najczęściej dlugości ok. 14 m - red.] sukna. Ugodę zabezpiecza wadium 100 grzywien. |
