Zabawy dziecięce - Danuta Kowal - fragment relacji świadka historii z 28 września 2010

Raj to był Ogród Saski. Przychodziły dzieci, bawiły się, był taki pan, który tam pilnował porządku, tam było posprzątane, czyściutko, ładnie było. Ja się bawiłam oczywiście lalkami, a z dziećmi w kucanego, w berka, w zbijanego, w kolanko, że kto nie złapie [piłki] ten na kolanko klęka, w ciuciubabkę, zawiązywało się oczy jednemu dziecku i to dziecko biegało, kogo złapało, to ten był znowu ciuciubabką. Co tam jeszcze? W spowiedź, jedno dziecko siadało na krześle, a drugie z tyłu pokazywało na migi i pytało się ile razy robiłeś tak i na migi pokazywało, żeby ci inni wiedzieli, a to dziecko, które nie widziało musiało odpowiedzieć ile razy to robiło i wychodziły takie śmieszne historie. Co tam jeszcze? W głuchy telefon, dookoła siadały dzieci, jedno drugiemu mówiło na ucho coś, jedno zaczynało i to ostatnie musiało powiedzieć, co usłyszało. Bardzo często było coś przekręcone. Na jakimś tam stołku czy na czymś, jedno dziecko stawało i [mówiło]: „Siedzisz babciu na beczce, a co w tej beczce, kwas, zabierzcie łyżkę i gońcie nas.” , i to dziecko zeskakiwało i goniło dzieci. Kółko graniaste: „Kółko graniaste czworokanciaste, kółko nam się połamało, siano nam się wysypało, a my wszyscy bęc.”. Wszyscy się przewracali wtedy.