Start w wyborach - Teresa Liszcz - fragment relacji świadka historii z 3 stycznia 2014

Po zakończeniu [obrad] Okrągłego Stołu w kwietniu 1989 roku Sejm PRL[-u] zmienił szybko konstytucję, wprowadzając, zgodnie z porozumieniami Okrągłego Stołu, urząd prezydenta i Senat. Uchwalono też nową ordynację wyborczą, tę kontraktową, z przydzieleniem trzydziestu pięciu procent, czyli stu sześćdziesięciu jeden mandatów w Sejmie dla bezpartyjnych. Tak się ogólnie mówiło. Chodziło o „Solidarność”, ale nazwa była „dla bezpartyjnych obywateli”. Jerzy Urban, który, jak się okazało, nie należał formalnie do PZPR[-u], ogłosił w telewizji, że jako bezpartyjny będzie kandydował do tej puli trzydziestu pięciu procent. Mój mąż, który to słyszał – bo ja byłam wtedy w kuchni – mówi: „Chodź, posłuchaj. Możesz startować do puli partyjno-rządowej jako członek ZSL-u”. Roześmiałam się. Dosłownie za dwie godziny przyszli do nas Zbyszek Hołda i Jerzy Bartmiński z propozycją, żebym kandydowała do mandatu ZSL-u przy pomocy „Solidarności”. Jak się niedawno dowiedziałam, wymyślili to sami, nie wiedzieli o pomyśle Urbana.