Kontakty z Lublinem - Leszek Szaruga - fragment relacji świadka historii z 25 maja 2011

Do Lublina przyjechałem po raz pierwszy w połowie lat 80. Ludzie z formacji o nazwie Federacja Młodzieży Walczącej zgłosili się do mnie, do Krysi Kersten, Adama Michnika, Jacka Kuronia i do paru innych osób z propozycją wykładów. To był bardzo fajny ruch zrzeszający ludzi z całej Polski, z Krakowa, z Gdańska, ale wykłady organizowali na Lubelszczyźnie. Załatwili nam noclegi u ludzi z „Solidarności Wiejskiej”, w chatach gdzieś niedaleko Lublina. Nie potrafię sobie odtworzyć, w jakiej miejscowości konkretnie, pamiętam tylko, że wysiadałem w Lublinie i stąd mnie zabierano. Wykłady mieliśmy wieczorami, a w ciągu dnia robiliśmy piesze wycieczki, żeby poznawać region. Trwało to 2 tygodnie i było bardzo sympatyczne.

A potem, jeśli już do Lublina wpadałem, to ze względu na Bramę Grodzką.

Przyjechałem kiedyś tu z wykładem, teraz już nie pamiętam, z jakim. To był gorący okres, tak dużo jeździłem z wykładami po Polsce, że teraz nie mogę sobie tego odtworzyć. Przyjeżdżałem także z powodu „Kresów”, które po 1989 roku się uruchomiły oraz w związku z moimi publikacjami w Wydawnictwie UMCS-u, którym kierował Andrzej Peciak – jeden z najlepszych wydawców uniwersyteckich, jacy się nam zdarzyli po 1989 roku.