Kontakty z Kościołem - Maria Koziołek - fragment relacji świadka historii z 29 kwietnia 2005

Przyszedł do nas do biblioteki kapucyn z Czechowa z prośbą, żeby pomóc tam zorganizować bibliotekę. Więc ja chodziłam poza godzinami [pracy] i tam pomagałam, co mogłam i widziałam, że oni sami czasem nic nie mieli, a dostawali jakieś dary, które rozdawali. Nawet byłam kiedyś świadkiem, że ten właśnie ojciec Maurycy stał w drzwiach i stała jakaś kobieta, prosiła, więc on mówi, że oni w tej chwili nie mają, ale on wie, że ona ma ileś tam dzieci, że mają dostać jakieś konserwy czy coś i że oni to podzielą. Pamiętam, że kiedyś było tak, mówi: „Mamy robotników i nawet nie mamy im co dać jeść”, też była taka sytuacja, a wydawałoby się, że, no, cóż, Kościół to może, ale było społeczeństwo biedne, to i Kościół [też].

Jak już później tam płynęły te dary, to koło Poznania [były] ogromne magazyny, gdzie wszystko było zatrzymywane i żeby nie dochodziło [do nadużyć]. Pamiętam, [że] pani Bartmińska – jak pan Bartmiński był internowany – ona tam coś właśnie dostała, to zawsze potrafiła przyjść i podzielić się, mimo że przecież wykarmić dziewięcioro dzieci to nie było proste.