Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

César Brie (ur. 1954)

César Brie urodził się w Buenos Aires w Argentynie. W wieku 18 lat przyjechał do Włoch z grupą teatralną Comuna Baires, której był współtwórcą, a także aktorem – w wielu produkcjach reżyserowanych przez Renza Casaliego i Lilianę Duca. Pracując z tym zespołem, zaczął rozwijać własną twórczość – sztukę apatrydy, powstającą w kontakcie z różnymi rzeczywistościami, jakie napotykał na swej drodze w konsekwencji wyboru życia na emigracji.
 

 

Po 1975 roku założył w Mediolanie grupę Collettivo Teatrale Tupac Amaru; w 1978 roku napisał i wystawił spektakl A Rincorrere il Sole – monodram o samobójstwie, w bolesny sposób przepowiadający koniec utopii. Kolejne spektakle to E Tentavano, na temat elektrowstrząsów, i Ehi – sztuka o śmierci, zrealizowana we współpracy z Daniem Manfredinim. W latach 1981–1990 pracował z Ibenem Nagelem Rasmussenem w Gruppo Farfa, a później w Odin Teatret – jako autor tekstów, reżyser i aktor

Wśród zrealizowanych w tym okresie sztuk były m.in. Matrimonio con Dio oraz Talabot, w reżyserii Eugenia Barby. Wspólnie z Rasmussenem napisał i wyreżyserował dramat Il Paese di Nod, poświęcony tematowi emigracji. Po tych doświadczeniach, w 1991 roku założył w Boliwii Teatro de Los Andes. Z grupą tą stworzył spektakle mające za punkt wyjścia historię oraz dzieła klasyków, równocześnie głęboko zanurzone w aktualnej rzeczywistości (Romeo i Julia, Ubu in Bolivia, I Sandali del Tempo, Solo gli ingenui muoiono d’amore, Dentro un sole giallo, Fragile, Otra vez Marcelo, Iliada, Odyseja).

César Brie – jako autor tekstów bądź reżyser – brał również udział w innych produkcjach: Il cielo degli altri, spektaklu zrealizowanym we Włoszech z aktorami Teatro SetaccioWujaszku Wani Czechowa, wyreżyserowanym wspólnie z Isadorą Angelini; Todos los ausentes, zrealizowanym w Santiago del Cile z aktorem Hectorem Noguerą z Teatro Camino. Obecnie Brie pracuje nadal we Włoszech – jako pedagog, ale też dramaturg i aktor, m.in. we wznowieniu monologu Morze w kieszeni (produkcja Cesar Brie-Arti e Spettacolo). Występuje także ze swym nowym monologiem Albero senza ombra (Drzewo bez cienia) – produkcja Fondazione Pontedera Teatro przy współpracy organizacyjnej Arti e Spettacolo. Sztuka Karamazov z 2012 roku, wyprodukowana przez ERT, została nominowana w kategorii reżyserii do nagrody UBU (najważniejsza włoska nagroda teatralna).

Najnowsze produkcje Césara Brie to: Il Vecchio Principe (Stary Książę na podstawie Małego Księcia, osadzony w domu starców), InDolore (o przemocy domowej), Viva l’Italia (tekst Roberta Scarpettiego), La mite (na podstawie Łagodnej Dostojewskiego) oraz Orfeusz i Eurydyka.

 
Opracowanie: Agnieszka Zachariewicz
 

César Brie był gościem festiwalu Zaczarowany Lublin. Spotkania z Opowiadaczami Świata w 2014 roku.

Zdjęcia

Wideo

Inne materiały

Słowa kluczowe