W dniu wyborów byłem zastępcą przewodniczącego komisji wyborczej okręgu Kraśnik. To nie była lekka praca. Panią przewodniczącą nastraszyli. [Ona mówi do mnie:] „Panie, tym Łazarzem to mnie straszą, Boże, co to będzie?”. Ja mówię: „Proszę panią, nic nie będzie. Mnie nie chodzi o to, żeby w ogóle coś tu sfałszować, absolutnie. Mnie chodzi o to, że ma być tak, jak to jest ustalone. I ja będę się trzymał tego”. Potem liczyli wyniki, najpierw w Kraśniku, potem w całym okręgu i...
Fragmenty Relacji ze słowem kluczowym "okręg wyborczy"
Komitet Obywatelski „Solidarność” Województwa Lubelskiego, wybory czerwcowe 1989, kandydaci na posłów, Tadeusz Mańka, Fabryka Samochodów Ciężarowych, FSC, Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, PZPR, Zjednoczone Stronnictwo Ludowe, ZSL, Stronnictwo Demokratyczne, SD, PAX, Czesław Dąbrowski, Bonawentura Ziemba Kandydaci na posłów w okręgu lubelskim W okręgu Lublin (miasto i najbliższe okolice) było pięć mandatów. Jeden mandat wolny – kandydat Komitetu Obywatelskiego „Solidarności” Tadeusz Mańka, działacz opozycyjny z Fabryki Samochodów Ciężarowych. Kolejne były mandaty PZPR-u, Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, SD i PAX-u. PAX nie miał [mandatu]...
Ówczesna ordynacja, która [wynikała z ustaleń] Okrągłego Stołu, przewidywała, że na terenie województwa [lubelskiego] będą dwa mandaty senatorskie oraz że w Lublinie będzie pięć mandatów poselskich. Okręgi wyborcze, mówię o okręgach poselskich, będą następujące: Lublin, Kraśnik, Puławy i Lubartów. Zgodnie z decyzjami Okrągłego Stołu, potwierdzonymi potem nowelizacją konstytucji, tak zwaną kwietniową, z 1989 roku oraz ordynacją, którą przyjął ówczesny Sejm IX kadencji – [liczba] mandatów była związana z liczbą ludności. W Lublinie było pięć [mandatów], czyli jeden na plus minus...