Unia wileńsko-radomska

Zgodnie z zawartymi postanowieniami Witold zostawał dożywotnio wielkim księciem litewskim, składając hołd królowi polskiemu i przyrzekając wiernie trwać przy nim wraz z bojarami litewskimi. Dopiero po śmierci Kiejstutowicza Jagiełło miał objąć pełnię władzy na Litwie. Jagiełło zachował przy tym tytuł najwyższego księcia Litwy („supremus dux Lithuaniae”). Ponadto zapadło postanowienie o wspólnym wyborze nowego monarchy przez panów litewskich i polskich w razie bezpotomnej śmierci Jagiełły. Tym samym unia nabierała wyraźnego charakteru unii personalnej, przy zachowaniu odrębności obydwu państw.