Fragmenty Relacji ze słowem kluczowym "Związek Literatów Polskich Oddział w Lublinie"

literackie, siedziba ZLP, ulica Dolna Panny Marii Siedziba Związku Literatów Polskich przy ulicy Dolnej Panny Marii w Lublinie Zlitowali się nad nami w Centrum Kultury, jeszcze wówczas nieodnowionym, i dali nam taką kanciapę, gdzie mogliśmy wszystkie sprzęty [przechować]. Zostało [to] zapakowane jakby do magazynu, zamknięte na amen, tak że nie można było się spotykać i tak dalej. Profesor Popek był prezesem i w domu u siebie trzymał wszystkie dokumenty. Mieliśmy spotkania okazjonalne w bibliotece, gdzieś tam indziej i tak dalej,...

Czytaj więcej

Odezwał się chyba pan Protasiewicz, który był szefem wydawnictwa – KAW to się nazywało, czyli Krajowa Agencja Wydawnicza – na Starym Mieście na Złotej, w byłej kamienicy Arsztajnowej. Miasto projektowało, że urządzi tam Dom Pracy Twórczej dla twórców, nie tylko literatów, ale i malarzy, i tak dalej, i tak dalej. Ale okazało się, że miasta nie stać na to, żeby opłacić tę kamienicę, ileś tam setek tysięcy złotych i wykupiła to Krajowa Agencja Wydawnicza, która była bardzo bogata, bo należała...

Czytaj więcej

kulturalne, Związek Literatów Polskich Koło Młodych Pisarzy przy oddziale lubelskim Związku Literatów Polskich Pierwszym przewodniczącym czy tam prezesem Koła Młodych Pisarzy, o ile pamiętam, po reaktywacji gdzieś w latach wczesnych siedemdziesiątych, była Maria Józefacka. Znakomita poetka, doktor w ogóle teatrologii, wspaniały prozaik, no i świetnie napisała kilka rzeczy dla młodzieży, książek dla młodzieży. Później to jakoś tak się stało, że ona odeszła, odeszła w tym sensie, że została przyjęta do Związku Literatów Polskich i na jej miejsce mnie wybrali. Po...

Czytaj więcej

Mnie jak przyjmowano do Związku, szefem komisji kwalifikacyjnej był Wiesław Myśliwski i mam tę satysfakcję, że to wielki pisarz, i nie tak, że wielki teraz, tylko on zawsze pisał bardzo dobre książki, i za tych czasów, kiedy mnie przyjmowano, przełom siedemdziesiątych lat i osiemdziesiątych, [również]. Kryterium wieku nie miało znaczenia, tak jak i teraz [nie ma], teraz są niektórzy przyjmowani, którzy mają sześćdziesiąt czy nawet siedemdziesiąt lat. Kryterium przyjęcia była wartość artystyczna publikacji książkowych. Jeśli dobrze pamiętam, to jeśli chodzi...

Czytaj więcej

Właściwie statut do dzisiaj się, praktycznie rzecz biorąc, w jakiś sposób szczególny nie zmienił. Wywodziło to się wszystko od tego Związku Zawodowego Literatów Polskich, który później różne losy przechodził i różnie się nazywał. W tysiąc dziewięćset czterdziestym którymś tam roku, szóstym czy ósmym [1949 – red.], został przemianowany na Związek Literatów Polskich. Chodzi o to, żeby dbać o tych członków, o sprawy socjalne, między innymi w postaci stypendium i tak dalej, ułatwiać po prostu życie jako takie. Poza tym, dbać...

Czytaj więcej

Część [członków] w sposób naturalny wymierało, wyjeżdżało i tak dalej, i tak dalej. Był i jest w dalszym ciągu przy Zarządzie Głównym Główny Sąd Koleżeński i przy każdym oddziale naszym są te tak zwane sądy koleżeńskie, oczywiście, składające się z członków Związku i one rozpatrują sprawy jakichś tam nieporozumień wewnętrznych, prawda, czy jakichś tam innych historii, ale nie przypominam sobie, żeby za moich czasów – mówię o oddziale lubelskim – kogoś relegowano, bo to musiało być już przewinienie kwalifikujące się...

Czytaj więcej

Gros opłat dzisiejszych, czyli krótko mówiąc, to jest jedna podstawowa sprawa, lokal, opłacamy ze składek, które jest bardzo trudno wyegzekwować. No, ale jakoś, jakoś tam się do tej pory udaje. Przedtem Zarząd Główny łożył pewne pieniądze na sekretariat, tam na Granicznej. W sekretariacie między innymi Ula Gierszon pracowała, ale to nie musiał być członek Związku – ktoś tam jest, że prowadzi sekretariat, no i mu się płaci, ale wcale nie musi być członkiem jakiegoś stowarzyszenia. Tak samo było w tym...

Czytaj więcej

Tam był, jeśli dobrze pamiętam, jeden pokój taki redakcyjny, duży i taka jakaś kuchenka. Trzeba wziąć pod uwagę, że to był dom nieprzystosowany do jakichś biur, tylko to był dom przystosowany do mieszkania dla ludzi, to był cały parter i parter ten zajmowała [też] „Kamena”, był taki pokój spotkań, kilka stolików stało i krzesła, tam dyskusje czy jakieś spotkania się robiło, czy jakieś uroczystości. Ale również uroczystości na zewnątrz, bo i w Norze się odbywały jakieś uroczystości czy gdzieś tam...

Czytaj więcej