Fragmenty Relacji ze słowem kluczowym "praca krawca"

Odeszłem, przyniósł taki znajomy: „Kaziu, byś mi zrobił kurtkę”. Takie kurtki kiedyś się robiło na wacie i mówię: „Nie, nie tego…” „Co, tutaj taki samouk jest, robi, a ty uczyłeś się i nie zrobisz mi?” Zrobiłem mu tę kurtkę, wyszła pięknie. Poszedł po wsiach: „Kto ci szył to?” „Ano taki młodzieniec”. Naznosili tego wszystkiego. Od majstra mojego przyszli ludzie. Taki Lipski Jasio przyszedł, robił u mnie, bo płaciłem lepiej. Moja żona przyszła, też robiła. Taki, nazywał się Słomka, też pracował....

Czytaj więcej

[Na przykład] robi się jesionkę męsko-damską. Przy damskiej jesionce robimy jakieś kieszenie fantazyjne czy jak najprostsze, zależy co kto lubi. Dwie kieszenie – koniec. Przy męskiej trzeba zrobić jeszcze dwie pod spodem, tu jedną, tu drugą. Kołnierz męski jest inaczej i dziurki trzeba robić ręcznie przy męskim. A przy damskim robi się na maszynie. To jest delikatniejsze, ładniej wygląda taka dziurka. Kawałeczek materiału się kładzie, obszywa się. Znaczymy dziurkę, bierzemy kawałeczek materiału - nieduży kawałeczek, tniemy [go] w skos. Po...

Czytaj więcej

Czytaj więcej

Z płaczem poszłem do tego krawca, nazywał się Cieślik. W Piaskach. Robiło już tam czterech uczniów, trzech chłopaków i dziewuszka, ładna taka była, Ola, no ja piąty. No ten piąty, to najmłodszy, węgiel musiał przynieść z komórki, wodę do kuchni szefowi przynieść, przez szosę przechodzić, w Piaskach pompa była na środku, do tej pompy dwa wiadra i trza było nosić, a jak pranie, to nie daj Bóg. No i pozamiatać warsztat, posprzątać, żelazko pilnować, bo na węgiel był, nie na...

Czytaj więcej

Na rogu [ulicy] Ruskiej i Lubartowskiej był krawiec, pan Szmulewicz. Poświęciłam mu jeden ze swoich wierszy. Szył garnitury dla tatusia, a dla mamy – kostiumy i płaszcze. Przetrwał wojnę i chciał dalej mieszkać w tym mieście, bo kochał Lublin. Wszystko, co uszył w tej swojej malutkiej pracowni, było artystycznie zrobione. Pamiętam, jak mamusia chodziła do przymiarki i te wszystkie zakładki, patki – to było tak misternie zrobione, prawdziwie mistrzowska praca On kochał to, co robił. To był wspaniały człowiek. Zmarł...

Czytaj więcej

Czytaj więcej

Projektowałem. Kiedyś miałem bardzo dobrą klientkę i poważną robotę - zażyczyła sobie jesionkę. No i nie mogłem [odmówić], ale nie miałem takiego [doświadczenia]. Przeważnie mieliśmy [dostawcę] - przyjeżdżał z Warszawy, przywoził nam żurnale, myśmy kupowali. Oni produkowali te żurnale z żurnali niemieckich, zachodnich. I zażyczyła sobie ta Pani jakąś jesionkę, przyniosła materiał. Narysowałem szkic, wszystko. No, ale [ja] tego nigdy [wcześniej] nie robiłem. Chodziłem po mieście i szukałem klientki, jak idzie w takiej jesionce. [Jesionki] to było takie „nowum” w...

Czytaj więcej

Tam na [ulicy] Kunickiego było dużo rzemiosła i sklepików, warsztaty różne. Robota była, ale to się zaczęło psuć, jak [wszedł] ten układ z Chinami i zaczęły Chiny dostarczać ciuchy - dla krawców czy krawiectwa koniec. Koledzy mają jeszcze zakłady, ale już wcale się nimi nie cieszą. Kiedyś to klient musiał czekać 2-3 miesiące, żeby mu zrobić jakąś usługę. A teraz [krawiec] wygląda tego klienta. Takie przeróbki to tak - są, ale to nie jest ciekawe. Na przykład, [do] mnie teraz...

Czytaj więcej

Różnych ludzi się spotyka. Ja spotykałem takich klientów - szczególnie klientki, bo od mężczyzn się tego nie wymaga, że mówiły, że igła to coś strasznego – żeby [tak] brać i szyć. Nieraz przychodziła z takim byle czym, że sobie by sama to zrobiła. Na przykład, guzik przyszyć czy coś - „Nie, w żadnym wypadku.” Ale to guzik przyszyć, to też nie jest taka prosta sprawa. Guzik powinien być przyszyty na nóżce, żeby odstawał od materiału. Szyje się, zostawia luz, a...

Czytaj więcej

Czytaj więcej

Czytaj więcej