Fragmenty Relacji ze słowem kluczowym "odbudowa Warszawy"

Ja jestem wtedy w komendanturze, zastępcą komendanta wojskowego. Most pontonowy zostaje zbudowany w ciągu dwóch godzin, wojska idą po tym moście, ja jadę swoim samochodem, willysem, a za mną jedzie prezydent Bierut i wszyscy inni. Jedziemy do Warszawy, jedziemy na plac Zamkowy, leży kolumna Zygmunta przysypana śniegiem. No i tam wszyscy wstają, oglądają, jest widok miasta. Chodzić strasznie. Ja zostaję, nie pamiętam dlaczego, oni wracają – to dowództwo i rząd. Ja zostaję z moimi przyjaciółmi. Idę Wybrzeżem Kościuszkowskim, któryś z...

Czytaj więcej

Młodzież spontanicznie włączała się do odbudowy. Ja sama przecież w czterdziestym dziewiątym roku wyjechałam do Warszawy, do brygady międzynarodowej, gdzie przez trzy miesiące, bo tak gdzieś od połowy czerwca do połowy września, mieszkałam w Forcie Traugutta. Byliśmy tam, takie miasteczko było, gdzie młodzież odbudowywała Warszawę i nie tylko. I tam myśmy odbudowywali. Teraz to wygląda śmiesznie i się z tego kpi, ale czym było odbudowywać? Łopatami, widłami, grabiami, wie pan.

Czytaj więcej

Kiedyś tato wspominał, że ileś tam sztuk cegły musiały panie w którymś roku mieć odpisywane na odbudowę Warszawy. Ileś tam sztuk cegły panie musiały wyprodukować nieodpłatnie w ramach czynu społecznego. To były takie czasy, że te czyny były na porządku dziennym, jak nie z takiej, to innej okazji.

Czytaj więcej

Czytaj więcej