Jidysz

Powyżej: litery alef z druków pochodzących z żydowskich drukarni w Lublinie.

Chociaż w dwudziestoleciu międzywojennym znajomość języka polskiego była wśród Żydów lubelskich (szczególnie młodych pokoleń) duża, wzrastało zainteresowanie językiem hebrajskim, a wiele osób znało także rosyjski, podstawowym językiem codziennej komunikacji był jidysz (żydowski) — język germański z cechami języków słowiańskich, romańskich i hebrajskiego. W Lublinie, podobnie jak w innych polskich miastach, drukowano w jidysz książki i czasopisma, wystawiano w nim wiele sztuk teatralnych oraz grano filmy. Drukowano w nim wiele plakatów , a także malowano bezpośrednio na murach kamienic szyldy i reklamy, z których wiele prawdopodobnie zachowało się do dziś pod warstwami nowszych tynków i farb. Jidysz był również językiem wieców, wykładów i akcji społecznych. Poniżej prezentujemy wybrane fragmenty w i o języku jidysz ze zbiorów Pracowni Historii Mówionej Ośrodka.