Rozporządzenie dotyczące majątku żydowskiego

Generalny Gubernator Hans Frank wydał rozporządzenie o obowiązku zgłaszania majątku żydowskiego w Generalnym Gubernatorstwie, w którym określono definicję majątku żydowskiego:

[...] (1) Za majątek żydowski uważa się:

1/ majątek żydów, jeżeli w dniu 1 stycznia 1939 r. posiadali obywatelstwo polskie lub po tym terminie nabyli, jak również majątek żydów bez przynależności państwowej, przyczym nieżydowskiego małżonka żyda traktuje się jak żyda;

2/ majątek spółek personalnych, jeżeli więcej niż połowa wspólników, przy spółkach komandytywnych, jeżeli więcej niż połowa wspólników odpowiadających bez ograniczeń jest żydami;

3/ majątek spółek kapitałowych, w których więcej niż 25% udziałów jest lub w dniu 1 stycznia 1939 r. było w rękach żydowskich lub do których zarządu lub rady nadzorczej należy, lub po dniu 1 stycznia 1939 r. należał żyd lub przy których istnieje innego rodzaju decydujący wpływ żydowski;

(2) Majątkiem [...] jest ruchomy i nieruchomy majątek włącznie z wierzytelnościami, udziałami, prawami i innymi interesami [...].

Każdy Żyd spełniający wymogi przytoczonej definicji był zobowiązany do dnia 1 marca zgłosić u Starosty Powiatowego lub Miejskiego (Grodzkiego) stan swojego majątku; w przypadku Lublina termin został wyznaczony na 15 kwietnia. Za niezastosowanie się do przepisów rozporządzenia groziła całkowita konfiskata majątku i ponadto [...] Wykroczenia przeciwko niniejszemu rozporządzeniu lub wydanym dla wykonania postanowieniom podlegają karze więzienia i grzywny do nieograniczonej wysokości lub jednej z tych kar, a w szczególnie ciężkich wypadkach karze ciężkiego więzienia [...].