Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Wapniarska Regina

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Historia rodziny Szwedów – Andresówka k. Włodzimierza

MiejsceBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Andresówka k. Włodzmierza, Izbica

CzasBezpośredni odnośnik do tego akapitu

1939 - 1944

RatującyBezpośredni odnośnik do tego akapitu

RelacjaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Wapniarska Regina wraz z rodzeństwem i matką została pod koniec sierpnia 1943 r. wyprowadzona z getta we Włodzimierzu przez Władysława Szweda. Cała grupa znalazła kryjówkę w schronie przygotowanym wcześniej na terenie gospodarstwa Szwedów w Andresówce k. Włodzimierza. W styczniu 1944 r. dołączyli do nich mąż Marii Dawid oraz jego brat Nuchim Maltzman, którzy uciekli z getta. Jakiś czas później Andrzej poinformował ukrywających się, że jego rodzinie grożą ukraińscy nacjonaliści. Przeniósł wszystkich swych podopiecznych do nowej kryjówki w miejscowości Bielin. Wiosną 1944 r., gdy front zbliżał się do Bielina wszystkim pozostającym w ukryciu udało się uciec przez linie frontu na wyzwolone tereny.  Po wojnie Wapniarscy wyemigrowali do Kanady, Nuchim Maltzman osiadł w Izraelu. Za swą bezinteresowną pomoc Andrzej i Katarzyna Szwedowi oraz ich dzieci – Władysław, Tadeusz, Franciszek i Józef zostali w 1982 r. uhonorowani tytułem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.