Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Szwed Andrzej

Miejsce zamieszkaniaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

  • Przed II wojną światową: Andresówka k. Włodzmierza

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Historia rodziny Szwedów – Andresówka k. Włodzimierza

MiejsceBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Andresówka k. Włodzmierza, Izbica

CzasBezpośredni odnośnik do tego akapitu

1939 - 1944

Osoby uratowaneBezpośredni odnośnik do tego akapitu

MedalBezpośredni odnośnik do tego akapitu

1982

RelacjaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Andrzej i Katarzyna Szwedowie byli właścicielami gospodarstwa w Andresówce, koło Włodzimierza Wołyńskiego (Okręg Generalny Wołyń – Podole). Pod koniec sierpnia 1943 r. syn Katarzyny i Andrzeja, Władysław, wyprowadził grupę sześciorga Żydów z miejscowego getta.  Byli to: Maria Wapniarka i jej dzieci – Jakub, Regina i Szymon oraz para Szlomo i Estera Katzowie. Cała grupa znalazła kryjówkę w schronie przygotowanym wcześniej na terenie gospodarstwa Szwedów. Katarzyna zajmowała się dostarczaniem pożywienia ukrywającym się. W styczniu 1944 r. mąż Marii Dawid oraz jego brat Nuchim Maltzman, uciekli z getta i dołączyli do ukrywających się w Andresówce. Jakiś czas później Andrzej poinformował ukrywających się, że jego rodzinie grożą ukraińscy nacjonaliści. Przeniósł wszystkich swych podopiecznych do nowej kryjówki w miejscowości Bielin. Wiosną 1944 r., gdy front zbliżał się do Bielina wszystkim pozostającym w ukryciu udało się uciec przez linie frontu na wyzwolone tereny. Za swą bezinteresowną pomoc Andrzej i Katarzyna Szwedowi oraz ich dzieci – Władysław, Tadeusz, Franciszek i Józef zostali w 1982 r. uhonorowani tytułem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.

ZdjęciaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Historie mówione

Inne materiały

Słowa kluczowe