Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Ośrodek chroni i udostępnia dla zwiedzających obiekty dziedzictwa kulturowego na wystawach w Bramie Grodzkiej, Lubelskiej Trasie Podziemnej, Piwnicy pod Fortuną, Teatrze Imaginarium oraz Domu Słów.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Ośrodek chroni i udostępnia dla zwiedzających obiekty dziedzictwa kulturowego na wystawach w Bramie Grodzkiej, Lubelskiej Trasie Podziemnej, Piwnicy pod Fortuną, Teatrze Imaginarium oraz Domu Słów.

Historia rodzin Wronów i Sadlaków - Siennica Nadolna k. Krasnegostawu

MiejsceBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Siennica Nadolna k. Krasnegostawu

CzasBezpośredni odnośnik do tego akapitu

1940 - 1945

Bohaterowie historiiBezpośredni odnośnik do tego akapitu

MedalBezpośredni odnośnik do tego akapitu

1992

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Przed deportacją z getta w Chełmie do obozu zagłady w Sobiborze matka 10 - letniej Michaliny Abramowicz zdołała oddać córkę polskiej znajomej po "aryjskiej" części miasta. Początkowo znajoma spełniła prośbę matki i zatrudniła dziewczynkę jako pomoc przy krowach, ale wkrótce zabrała ją z domu i wysłała do Marii i Jana Wronów, małżeństwa rolników mieszkających we wsi Siennica Nadolna, 35 km od Chełma. Wronowie zabrali Michalinę do swojego domu, opiekowali się nią, żywili i zaopatrzyli w aryjskie papiery. Wkrótce tożsamość dziewczynki stała się znana we wsi i niektórzy żądali, by oddać dziecko niemieckiej policji. Wronowie odmówili i dla większego bezpieczeństwa przenieśli Michalinę do domu Marianny i Kazimierza Sadlaków, ich córki i zięcia, którzy opiekowali się dziewczynką aż do wyzwolenia. Po wojnie Michalina Abramowicz wyemigrowała do Niemiec i utrzymywała kontakt z Wronami aż do ich śmierci.

W 1992 r. Instytut Yad Vashem nadał Janowi i Marii Wronom, ich córce Mariannie Sadlak i ich zięciowi Kazimierzowi Sadlakowi tytuł "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata".

ZdjęciaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Publikacje dodatkoweBezpośredni odnośnik do tego akapitu

  • Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata ratujących Żydów podczas Holocaustu. Polska, wyd. polskie, Kraków 2009, s. 840.
  • M. Baum, Pod dachem Sprawiedliwego, „Obyczaje. Magazyn Międzynarodowy” nr 16 (2004).
  • Światła w ciemności. Sprawiedliwi wśród Narodów Świata. Relacje, Lublin 2008, s. 133-136.