Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Golecki Marek

Data i miejsce urodzeniaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

2 czerwca 1956 r. Parczew

Miejsce zamieszkaniaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

  • Po II wojnie światowej: Parczew

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Historia Ludwika Goleckiego - Parczew, Warszawa

MiejsceBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Parczew, Warszawa

CzasBezpośredni odnośnik do tego akapitu

1942 - 1944

RelacjaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Ojciec Marka Goleckiego, Ludwik, był przed wojną porucznikiem w wojsku polskim. Od początku okupacji niemieckiej pomagał Żydom, przewożąc ich z okolicznych miasteczek do rodzinnego Parczewa. W sierpniu 1942 r. gdy rozpoczęła się zagłada Żydów w Parczewie i transporty do obozu zagłady w Treblince, Golecki dopomógł Baniaminowi Mandelkernowi i jego rodzinie. Kiedy gestapo dowiedziało się o jego działalności uciekł do Warszawy gdzie nadal pomagał prześladowanym Żydom. Wykorzystując kontakty z polskim podziemiem zdobywał „aryjskie” dokumenty oraz organizował dla nich zakwaterowanie poza gettem. Pomagał wielu Żydom, którzy w większości przeżyli wojnę i wyjechali do Izraela.

ZdjęciaBezpośredni odnośnik do tego akapitu