Lubelska Trasa Podziemna o długości ok. 280 metrów biegnie pod Rynkiem i kamienicami Starego Miasta. Trasa powstała w wyniku połączenia kilkunastu z licznych staromiejskich piwnic, których historia sięga początku XVI w., czyli stulecia największej świetności Lublina.
Trasa ma charakter turystyczno-edukacyjny. Spacer zabytkowymi piwnicami staromiejskimi, który już sam w sobie dostarcza wielu emocji, jest jednocześnie wędrówką w czasie pozwalającą odkryć przeszłość miasta. Historię rozwoju przestrzennego Lublina przybliża ekspozycja składająca się z cyklu makiet ukazujących osadnictwo, na terenie obecnego miasta, od okresu wczesnego średniowiecza (VIII-X w.) aż po wiek XVIII.
Punktem kulminacyjnym podziemnej opowieści jest, wzbogacona światłem i dźwiękiem, ruchoma makieta Wielkiego Pożaru Lublina (1719). Wizualizacja, nawiązująca do tradycji mechanicznych teatrzyków, została stworzona na podstawie obrazu, będącego pamiątką tamtych wydarzeń a znajdującego się w kościele ojców dominikanów.
Lubelska Trasa Podziemna łączy dwa ważne dla Lublina miejsca: zaczyna się w dawnym ratuszu, czyli w centrum władzy świeckiej a kończy na placu, na którym niegdyś wznosił się kościół św. Michała, skupiający przez wieki życie religijne miasta. Z tymi punktami wiążą się także dwie najważniejsze legendy lubelskie: z ratuszem (Trybunałem Koronnym) Legenda o sądzie diabelskim (tzw. Legenda o czarciej łapie), z kościołem farnym Legenda o śnie Leszka Czarnego.
Postaci z pierwszej z nich (diabły lubelskie) spotkamy, zaklęte w drewno, w piwnicach Trybunału i podziemnych korytarzach, zaś w bohaterów ostatniej możemy wcielić się robiąc sobie pamiątkowe zdjęcie w "monidle" przy wyjściu z Trasy.
Dopełnieniem ekspozycji, nawiązującym do historii budynków staromiejskich są fragmenty zabytkowej dekoracji architektonicznej kamienic, tworzące niewielkie lapidarium oraz beczki i inne zasobniki wykonane z drewna nawiązujące do dawnych magazynowych funkcji pomieszczeń dzisiejszej Trasy.
Podstawowe godziny wejść do trasy
Grupy zorganizowane
