Lublin, ul. Grodzka 11, siedziba Rady Żydowskiej (Judenrat)
niem. Judenrat
W styczniu 1940 r. w miejsce Żydowskiej Gminy Wyznaniowej Niemcy utworzyli podległy im Judenrat złożony z 24 radnych. Jego pierwszym prezesem był Henryk Bekker. Działały w nim różne wydziały i komisje, w których pracowało nawet kilkaset osób. Formalnie Judenrat miał administrować dzielnicą żydowską, przekształconą wiosną 1941 r. w getto, i nieść pomoc jej mieszkańcom. W rzeczywistości za pośrednictwem tej instytucji Niemcy realizowali politykę wymierzoną przeciwko Żydom. Z uwagi na pogłębiające się ubóstwo ludności żydowskiej, możliwości jej wspierania przez Judenrat były skrajnie utrudnione, a działania dalece niewystarczające.
Szczególnie tragiczną rolę odegrał Judenrat od wiosny do jesieni 1942 r., gdy zmuszony był uczestniczyć w likwidacji gett najpierw na Podzamczu, a następnie wtórnego na Majdanie Tatarskim. Niechlubną postawą wyróżniali się zwłaszcza w trakcie akcji wysiedleńczych podlegli Judenratowi funkcjonariusze Służby Porządkowej, nazywani potocznie policjantami żydowskimi. Podczas deportacji z getta na Podzamczu jednym z miejsc selekcji Żydów był plac przyległy do siedziby Judenratu. W tym czasie Niemcy zmniejszyli liczbę radnych do 12, zaś pozostałych pracowników do kilkudziesięciu. Wszyscy zginęli w obozie zagłady w Bełżcu. W miejsce prezesa Bekkera wybrali dotychczasowego jego zastępcę Marka Altena.
Po utworzeniu w kwietniu getta szczątkowego na Majdanie Tatarskim, instytucja ta działała w niemal niezmienionym kształcie do jego likwidacji w listopadzie 1942 r. Podczas ostatecznej akcji Niemcy zastrzelili na miejscu prezesa Altena i komendanta policji żydowskiej Mendla Goldfarba. Także w getcie lub obozie koncentracyjnym na Majdanku (KL Lublin) zginęli pozostali radni i pracownicy Judenratu.
Obecnie w budynku przy ul. Grodzkiej 11 swoją siedzibę ma MDK „Pod Akacją”.