Chcemy w tej gazecie wskrzesić i pokazać „ducha wolności”, jaki panował w Lublinie przez ostatnich 100 lat. To dzięki niemu wielu młodych ludzi tu mieszkających „miało parę” i „ciśnienie” do angażowania się w ważne sprawy, ale też realizowania swoich marzeń i zmieniania świata.
Chcemy w tej gazecie wskrzesić i pokazać „ducha wolności”, jaki panował w Lublinie przez ostatnich 100 lat. To dzięki niemu wielu młodych ludzi tu mieszkających „miało parę” i „ciśnienie” do angażowania się w ważne sprawy, ale też realizowania swoich marzeń i zmieniania świata.
Gdyby zorganizowano sondę, w której lublinianie mieliby wskazać architektów, kojarzących się z Lublinem, na pewno wśród odpowiedzi nie zabrakłoby postaci Zofii i Oskara Hansenów. Niewątpliwie słynnemu małżeństwu projektantów nie można odmówić rozpoznawalności, choćby dzięki, trwającemu od pewnego czasu, dużemu zainteresowaniu ich twórczością, a także publikacjom i wystawom, przedstawiającym dorobek projektowy architektów.
Marcin Semeniuk
Okres międzywojenny był ważnym etapem w rozwoju miasta. W odrodzonej Rzeczypospolitej ustanowiono go stolicą województwa i uczyniono znaczącym ośrodkiem w środkowo-wschodniej części kraju. Ówczesną rangę i kondycję Lublina odzwierciedlała wznoszona wtedy architektura. Nie zabrakło dostojnych gmachów użyteczności publicznej, nowoczesnych i higienicznych domów, czy zachwycających skalą obiektów przemysłowych. Tworzący w Lublinie architekci, wychowani na klasycznej szkole i z zainteresowaniem patrzący na nurty awangardy, umiejętnie i z szacunkiem do przestrzeni, realizowali nową architekturę niepodległego państwa, zarówno w duchu tradycji, jak i w zachwycie nowoczesnością.
Wybór najciekawszych budynków dwudziestolecia międzywojennego w Lublinie nie jest łatwy, ze względu na bogactwo istniejącego wówczas pluralizmu form i nurtów oraz indywidualnych upodobań architektów. Poniższy przegląd jest subiektywną selekcją.
Marcin Semeniuk, architekt
ISSN 2544-7807
Chcemy w tej gazecie wskrzesić i pokazać „ducha wolności”, jaki panował w Lublinie przez ostatnich 100 lat. To dzięki niemu wielu młodych ludzi tu mieszkających „miało parę” i „ciśnienie” do angażowania się w ważne sprawy, ale też realizowania swoich marzeń i zmieniania świata. Dlatego częścią tej opowieści będzie również pokazanie tych, którzy dzięki odzyskanej w 1989 roku wolności mogli rozwinąć skrzydła i dokonać wspaniałych rzeczy. Dla nich i dla Was stało się to czymś naturalnym i oczywistym. Ale pamiętajmy, duch wolności jest wyjątkowo kruchy, delikatny, niewidoczny i bardzo łatwo go utracić.