Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Teatr NN

Sista Bramini

Sista Bramini – dyrektor artystyczna, reżyserka, autorka tekstów i opowiadaczka kompanii teatralnej O Thiasos TeatroNatura. Wyreżyserowała ponad 20 spektakli prezentowanych w parkach, rezerwatach przyrody i stanowiskach archeologicznych we Włoszech i poza ich granicami. Od ponad 15 lat prowadzi rezydencyjne laboratoria teatralne na łonie natury.

Sista Bramini to kobieta aojd, zachodnia griot, która potrafi wprawiać przyrodę w wibracje, ożywiając na nowo mity założycielskie naszej kultury klasycznej. Rzymska artystka w sposób systematyczny opowiada o żywiołach natury pięknym i gwałtownym językiem mitologii.
Federico Mascagni, L’Unità (Reggio Emilia), 2013

Absolwentka historii teatru na rzymskiej Sapienzy, swą pracę magisterską poświęciła Teatrowi Źródeł Jerzego Grotowskiego. Zainspirowana artystycznymi poszukiwaniami polskiego mistrza, rozwinęła własny projekt teatralny badający przestrzeń spotkania teatru, naturalnych miejsc przyrody, osobistych ludzkich poszukiwań i świadomości ekologicznej. W Scuola di Drammaturgia di Eduardo de Filippo zainteresowała się dramaturgią, co z czasem przywiodło ją do pisania tekstów scenicznych. W latach 80. i 90. odbyła liczne staże u mistrzów epoki – Grotowskiego i Barby, po czym w 1992 roku założyła O Thiasos TeatroNatura, teatr opierający się w swej istocie na aktorze, który – z towarzyszeniem muzyki, w bliskim kontakcie z naturalnymi miejscami na łonie przyrody – zanurza się w krajobrazie i sonduje go, wchodząc, zwłaszcza o zmierzchu i świcie, w dialog z elementami natury i kultury, bez pomocy reflektorów czy sztucznych wzmocnień.

Wieloletnia współpraca z Franceską Ferri, uczennicą Giovanny Marini, wzbogaciła projekt o pogłębione studia nad tradycyjnym śpiewem wielogłosowym. W związku z działalnością O Thiasos TeatroNatura i równolegle do niej zgłębia i opracowuje opowieści teatralne, przede wszystkim związane z antycznym mitem, któremu towarzyszy muzyka wokalna i instrumentalna i który prezentowany jest na łonie przyrody bądź w salach teatralnych. Od 1998 roku naucza metody Feldenkrais®. Przez lata wypracowała również własną propozycję edukacyjną, rozwijając ją  w czasie realizowanych wspólnie z zespołem licznych warsztatów i spektakli dla dzieci i młodzieży oraz z ich udziałem. Od 2000 roku kieruje salą Cantieri Scalzi w Rzymie – która jest jej siedzibą, salą prób, miejscem spotkań i realizacji różnych projektów kulturalnych.

W 2000 roku O Thiasos TeatroNatura otrzymał prestiżową nagrodę Europarc dla „najlepszego europejskiego projektu interpretacji terenu”. W 2004 roku za spektakl „Mity o wodzie” Sista Bramini została nominowana do nagrody UBU. Od 2005 roku współpracowała przy różnych projektach z Centro Teatro Educazione (ETI), prezentując spektakle poświęcone mitom antycznym i prowadząc warsztaty ze studentami rzymskiej Sapienzy (Wydziału Literatury, Filozofii, Nauk Humanistycznych, Orientalistyki, a także kierunków historia sztuki i historia sztuk spektaklu) oraz Uniwersytetu Roma3 (Wydział Komunikacji i Sztuk Spektaklu). Od 2007 roku współpracuje z IRIS (Istituto di Ricerca Interdisciplinare sulla Sostenibilità) przy Uniwersytecie w Turynie w pracach na temat integracji różnych form wiedzy. Publikacja pierwszych rezultatów tych badań jest obecnie w przygotowaniu.

W 2010 roku współpracowała z Uniwersytetem Valle d’Aosta przy pedagogicznym projekcie badawczym REA (Ricerca Ecologia Affettiva), poświęconym biofilii. W latach 2010–2011 zrealizowała na zlecenie regionu Lazio projekt „Il filo d’oro. Festa del Museo dell’Olio” („Złota nić. Święto Muzeum Oliwy”) we współpracy z rzymską Sapienzą (Wydział Historii Sztuki Spektaku), MUSART i Museo dell’Olio (Muzeum Oliwy) z Castelnuovo di Farfa. Przeprowadziła cykl warsztatów teatralnych otwartych dla mieszkańców miasta i studentów odbywających staż w MUSART, prowadzących do finalnego wędrownego spektaklu, mającego na celu podkreślenie pozytywnego związku między muzeum a regionem. W 2012 roku zrealizowała (jako reżyserka i dramaturg) spektakl „Niobe w ramach projektu Fucina Arte Sella-Fucina Madre (edycja 2012), prowadzonego przez Arte Sella (BorgoValsugana, TN) i Museo Internazionale di arte contemporanea in natura. Spektakl splata antyczny mit ze „Stabat Mater Arvo Pärta, wykonywanym pod kierunkiem Maria Brunellego przez niego samego, Marka Rizziego i Danila Rossiego oraz śpiewaków Marinę Bartoli, Razeka Francoisa Bitara i Alberta Allegrezzę. W 2013 roku, przy wsparciu parku narodowego w Abruzzo, Lazio i Molise, stworzyła we współpracy dramaturgicznej z Dacią Maraini oraz wyreżyserowała spektakl „Mila di Codra”, na podstawie tragedii „La figlia di Iorio” Gabriele'a D’Annunzia. To wędrowne widowisko, prezentowane w sielankowym krajobrazie Abruzzo, stanowi rezultat projektu mającego na celu propagowanie zrozumienia dla wartości dziedzictwa przyrodniczego gmin porzucanych przez mieszkańców z powodu trzęsień ziemi oraz wiedzy o obecnej w literaturze D’Annunzia tożsamości kulturowej regionu, a także uwrażliwiającego na obecny w adaptowanym dramacie temat przemocy wobec kobiet.

Autorka i współautorka licznych publikacji, m.in.: Sista Bramini i Francesco Galli, Un teatro nel paesaggio, Fotografare O Thiasos TeatroNatura, z udziałem Franka Lorenzoniego i Franceski Ferri, Titivillius, 2007.

Zobacz hasło Sista Bramini w Leksykonie


Opracowała:
Agnieszka Zachariewicz