Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Teatr NN

César Brie

César Brie urodził się w Buenos Aires w Argentynie. W wieku 18 lat przyjechał do Włoch z grupą teatralną Comuna Baires, której był współtwórcą, a także aktorem – w wielu produkcjach reżyserowanych przez Renza Casaliego i Lilianę Duca. Pracując z tym zespołem, zaczął rozwijać własną twórczość – sztukę apatrydy, powstającą w kontakcie z różnymi rzeczywistościami, jakie napotykał na swej drodze w konsekwencji wyboru życia na emigracji.

Po 1975 roku założył w Mediolanie grupę Collettivo Teatrale Tupac Amaru; w 1978 roku napisał i wystawił spektakl „A Rincorrere il Sole” – monodram o samobójstwie, w bolesny sposób przepowiadający koniec utopii. Kolejne spektakle to „E Tentavano”, na temat elektrowstrząsów, i „Ehi” – sztuka o śmierci, zrealizowana we współpracy z Daniem Manfredinim. W latach 1981–1990 pracował z Ibenem Nagelem Rasmussenem w Gruppo Farfa, a później w Odin Teatret – jako autor tekstów, reżyser i aktor.

Wśród zrealizowanych w tym okresie sztuk były m.in. „Matrimonio con Dio” oraz „Talabot”, w reżyserii Eugenia Barby. Wspólnie z Rasmussenem napisał i wyreżyserował dramat „Il Paese di Nod”, poświęcony tematowi emigracji. Po tych doświadczeniach, w 1991 roku założył w Boliwii Teatro de Los Andes. Z grupą tą stworzył spektakle mające za punkt wyjścia historię oraz dzieła klasyków, równocześnie głęboko zanurzone w aktualnej rzeczywistości („Romeo i Julia”, „Ubu in Bolivia”, „Il Sandali del Tempo”, „Solo gli ingenui muoiono d’amore”, „Dentro un sole giallo”, „Fragile”, „Otra vez Marcelo”, „Iliada”, „Odyseja”).

César Brie – jako autor tekstów bądź reżyser – brał również udział w innych produkcjach: „Il cielo degli altri”, spektaklu zrealizowanym we Włoszech z aktorami Teatro Setaccio: „Wujaszku Wani” Czechowa, wyreżyserowanym wspólnie z Isadorą Angelini; „Todos los ausentes”, zrealizowanym w Santiago del Cile z aktorem Hectorem Noguerą z Teatro Camino. Obecnie Brie pracuje nadal we Włoszech – jako pedagog, ale też dramaturg i aktor, m.in. we wznowieniu monologu „Morze w kieszeni” (produkcja Cesar Brie-Arti e Spettacolo). Występuje także ze swym nowym monologiem „Albero senza ombra” („Drzewo bez cienia”) – produkcja Fondazione Pontedera Teatro przy współpracy organizacyjnej Arti e Spettacolo. Sztuka „Karamazov” z 2012 roku, wyprodukowana przez ERT, została nominowana w kategorii reżyserii do nagrody UBU (najważniejsza włoska nagroda teatralna).

Najnowsze produkcje Césara Brie to: „Il Vecchio Principe” („Stary Książę” na podstawie Małego Księcia, osadzony w domu starców), „InDolore” (o przemocy domowej), „Viva l’Italia” (tekst Roberta Scarpettiego), „La mite” (na podstawie Łagodnej Dostojewskiego) oraz „Orfeusz i Eurydyka”.

Zobacz hasło César Brie w Leksykonie


Opracowała:
Agnieszka Zachariewicz