„Ziemskie pokarmy”

Przedstawienie Ziemskie pokarmy powstało z inspiracji prozą Grigorija Kanowicza – w szczególności jego książką Łzy i modlitwy głupców. Premiera odbyła się 13 września 1991 roku.

Jeden z recenzentów napisał o tym przedstawieniu:

Klimat znany z obrazów Chagalla i poetycka metafora Kanowicza natchnęły twórców Teatru NN do wyreżyserowania niezwykłego, uduchowionego spektaklu pełnego mrocznej, tajemniczej symboliki. Widowisko Ziemskie pokarmy, oszczędne w środkach, lecz nieokiełznane w formie, jest niby ubogie – jak na wędrowną trupę aktorów przystało – lecz jak bogate w myśli, wzruszenia i obrazy. Całość utrzymana w tonacji czerni, bieli i złota, kipiąca od niezwykłych rekwizytów, zaklęć, szeptów i melodii. Skrzypce, zegary, trąba, waltornia. Kwiaty, łzy, drabiny do nieba. Wszystko w rękach biedaków, wysłanników Boga, iluzjonistów.

W kilku scenach przedstawienia pojawi się okaleczona postać – bezręki dobosz wystukujący kikutami rąk rytm i śpiewający:

Nasze życie to wędrówka
Poprzez Zimę, poprzez Noc
My szukamy sobie przejścia
W niebo, gdzie nie świeci nic.