Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Zburzenie osi kosmicznych

Władysław Panas, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego współpracujący z Teatrem NN i współtworzący mitologię Bramy Grodzkiej postawił kabalistyczną tezę, że w Lublinie zostały zburzone dwie osie kosmiczne, wokół których rozwijało się miasto. Jedna oś, związana z miastem chrześcijańskim to był kościół farny św. Michała, rozebrany w połowie XIX wieku. Druga to dom modlitwy Widzącego z Lublina.

To żart – ale jak się zburzyło osie, pozostały puste miejsca. Puste w sensie fizycznym. Po farze został plac. Po [miejscu], gdzie żył Widzący – trawniki na wzgórzu Zamkowym. I puste w sensie metafizycznym.

Konsekwencją tego jest brak we współczesnym Lublinie pewnego rodzaju metafizycznych punktów odniesienia wprowadzających w duchowe życie miasta symboliczny porządek.

Patrząc z perspektywy zaproponowanej przez Panasa, należało miastu przywrócić – poprzez działania symboliczne – na nowo ten zburzony metafizyczny ład. Stąd na wiele działań podejmowanych przez Ośrodek można spojrzeć jak na przywracanie tej utraconej przez miasto harmonii.

Te symboliczne działania to głównie Misteria Pamięci. Niosły one ze sobą próbę znalezienia odpowiedzi na najbardziej elementarne pytania związane z historią tego miejsca. Jak na ziemi, na której wymordowano miliony Żydów można rozpocząć odbudowywanie relacji polsko-żydowskich i co może być dla nich punktem oparcia? Czym w takim miejscu jest Pamięć? Jak przywracać tożsamość ludziom, którym odebrano ich losy i nazwiska?

Co oznacza dla nas – stojących w obliczu tej pustki – zagłada Żydów? W jaki sposób wpływa to, kim jesteśmy?