SZPIC Estera
Estera Wajsfisz urodziła się w 1892 roku w Rykach. W 1910 roku wyszła za mąż za Hersza Szpica i przyjęła jego nazwisko. Zamieszkali w kamienicy przy ulicy Grodzkiej 16, w mieszkaniu pod numerem 20. Mieli trzy córki i jednego syna. Estera na co dzień zajmowała się prowadzeniem domu i opieką nad dziećmi. Po wybuchu wojny przedostała się razem z Samuelem i Szajndlą do Związku Radzieckiego. Tam razem z nimi została skazana na pobyt w obozie pracy w miejscowości Koygorodok w Republice Komi, gdzie pracowała przy wyrębie drzew. Pod koniec wojny została przeniesiona wraz z dziećmi do miejscowości Dźambuł w Kazachstanie. Wróciła wraz z Samuelem i Szajndlą w 1946 roku do Lublina, gdzie dowiedziała się, że Hersz wraz z ich córkami: Anką i Serką zginęli w czasie wojny. Zginęła również większość rodziny Wajsfisz. Przeżył jej brat Moszek Wajsfisz. Estera z synem i córką przenieśli się do Łodzi a następnie wyjechali do Paryża. Tam wraz z synem Szmulem osiedlili się na stałe. Estera zmarła tam w 1952 roku po długiej chorobie.