Lublin w dokumencie jest wspólnym projektem Ośrodka "Brama Grodzka - Teatr NN" i Archiwum Państwowego w Lublinie.

Projekt ma na celu spopularyzowanie historii miasta Lublina okresu XIV – XVI wieku poprzez prezentację w interaktywnej formie najstarszych dokumentów przechowywanych w Archiwum Państwowym w Lublinie. Każde facsimile dokumentu zostało zaopatrzone w odczyt, edycję, tłumaczenie, rozbiór dyplomatyczny oraz krótki komentarz historyczny. Zarówno edycja dokumentu, jak i komentarz mają charakter popularyzatorski, choć w wypadku edycji zostały również poczynione pewne uwagi o charakterze krytycznym.

Lublin w dokumencie jest wspólnym projektem Ośrodka "Brama Grodzka - Teatr NN" i Archiwum Państwowego w Lublinie.

Projekt ma na celu spopularyzowanie historii miasta Lublina okresu XIV – XVI wieku poprzez prezentację w interaktywnej formie najstarszych dokumentów przechowywanych w Archiwum Państwowym w Lublinie. Każde facsimile dokumentu zostało zaopatrzone w odczyt, edycję, tłumaczenie, rozbiór dyplomatyczny oraz krótki komentarz historyczny. Zarówno edycja dokumentu, jak i komentarz mają charakter popularyzatorski, choć w wypadku edycji zostały również poczynione pewne uwagi o charakterze krytycznym.

Teatr NN

Dokument Piotra ze Szczekocin z 9 września 1377 roku

1377, 9 września – przed zamkiem bełskim

Piotr ze Szczekocin kasztelan i starosta lubelski oświadcza, że Ludwik król węgierski polecił na prośbę rajców lubelskich uwolnić dwa łany pola poza miastem przeznaczone na schronisko mieszkańców Lublina podczas wojen z Litwinami.

Zespół: 35/22/0 Akta miasta Lublina » Seria: 1 DOKUMENTY MIASTA LUBLINA » Jednostka: 5

Tekst i tłumaczenieBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Nos Petrus castellanus et capitaneus generalis terre Lublinensis, notum facimus, quibus expedit, universis presencium noticiam inspecturis, quod cum invictissimus princeps Lodovicus Dei gracia rex Ungarie, Dalmacie, Polonie etc. terram Belzensem triumphabiliter debellavit et castrum eiusdem Belz victoriosissime circumvallavit, tandem sagaces et providi viri, consules civitatis Lublinensis ad ipsum unanimes accessrunt ac genibus in terram provolutis studiosius exoraverunt, quatenus ad utilitatem civitatis

My Piotr kasztelan i starosta ziemi lubelskiej wiadomym czynimy tym, których to dotyczy, wszystkim mającym zamiar badać to pismo, że gdy niezwyciężony władca Ludwik z łaski Boga król Węgier, Dalmacji, Polski itd. ziemię bełską triumfalnie zupełnie pokonał, a samo miasto Bełz zwycięsko otoczył, na koniec mądrzy i przezorni mężowie, rajcy miejscy lubelscy zgodnie przybyli do niego i klęcząc na ziemi gorąco prosili, aby dla pożytku tegoż miasta,

eiusdem et pocius ad refugium terigenarum diutium et pauperum universaliter omnium in terra Lublinensi existencium, cum infidelibus Lythuanis Christi emulis gwerris vigentibus, duos mansos vel laneos agrorum foris civitatis ex utraque parte vie, que ducit in civitatem Wanvelnicza, dictam adiacentes, a solucione census a quolibet manso per sex scotos ad quodlibet festum sancti Martini ex solvendos, absolveret et penitus liberaret. Igitur gloriosus princeps, rex noster prelibatus, nobis servitori suo firmiter

a zwłaszcza dla długotrwałej ochrony mieszkańców oraz biednych w ogóle wszystkich w ziemi lubelskiej będących, z niewiernymi Litwinami wrogami Chrystusa toczącymi wojny, dwa łany czyli włóki pól będące na zewnątrz miasta z dwóch stron drogi, która wiedzie do miasta zwanego Wąwolnicą, do [tegoż] przylegające, od płacenia czynszu od każdego bez różnicy łanu na sześć skojców od jakiegokolwiek świętego Marcina, aby [zostali] uwolnieni i [byli] całkowicie wolni od opłat. Zwycięski więc władca, król nasz wyżej wspomniany, nam jego słudze stanowczo

iniungens, seriose demandavit, ut eosdem consules ac totam communitatem civitatis Lublinensis a solucione census duorum mansuum vel laneorum prescriptoum liberaremus, ipsis quoque literam nostram premissa perpetuo confirmantes tribueremus. Nos itaque regiis mandatis diligencius obedientes, consules cum communitate civitatis, iam dictos, a solucione census duorum mansuum iam expressatorum prorecursu Christianorum ante civitatem per eosdem reservatorum, vigentibus gwerris, eximimus, absolvimus ac perpetuo

obowiązał, poważnie zażądał, aby tychże rajców oraz całe pospólstwo miasta Lublina od opłaty czynszu z dwóch łanów czyli włók poprzednio opisanych [abyśmy] zwolnili tychże, zarazem naszym wspomnianym pismem potwierdzając [co] na zawsze udzielamy. My zatem królewskie polecenia pilnie przestrzegając, rajcom z całym pospólstwem miejskim, już wspomnianych, od opłaty czynszu z dwóch łanów już opisanych na schronienie chrześcijan przed miastem, przez tychże zarezerwowanych, gdy będą toczyć się wojny, wyjmujemy, zwalniamy oraz na zawsze uwalniamy.

liberamus. In quorum robur ac evidenciam raciorem sigillum nostrum, quo fungimur, presentibus fore iussimus appendendum. Actum et datum ante castrum Belz, feria tercia in crastino Nativitatis Marie virginis gloriose, anno Domini millesimo trecentesimo septuagesimo septimo, presentibus hiis nobilibus magnificis principibus Ladislao et Boleslao ducibus Oppolie, Cunrado duce Olessniczensi, Ottone palatino, Johanne castellano Sandomiriensibus, Nicolao castellano Zauichostensi et aliis testibus quamplurimis, quibus merito fides est adhibenda.

Na umocnienie i poręczenie czego naszą pieczęć, którą się posługujemy, obecnie nakazujemy zawiesić [do dokumentu]. Zdziałane i dane przed zamkiem Bełz, we wtorek nazajutrz Zwiastowania Marii Panny Chwalebnej, roku Pańskiego tysiąc trzysta siedemdziesiątego siódmego, w obecności tych szlachetnych, wspaniałych książąt Władysława i Bolesława książąt opolskich, Konrada księcia Oleśnicy, Ottona wojewody, Jana kasztelana sandomierskich, Mikołaja kasztelana zawichojskiego i innych świadków tak wielu, których wiarę zasługą należy okazać.

Rozbiór dyplomatycznyBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Tekst oryginalnyBezpośredni odnośnik do tego akapitu

[intytulacja] Nos Petrus castellanus et capitaneus generalis terre Lublinensis, [promulgacja] notum facimus, quibus expedit, universis presencium noticiam inspecturis, [narracja] quod cum invictissimus princeps Lodovicus Dei gracia rex Ungarie, Dalmacie, Polonie etc. terram Belzensem triumphabiliter debellavit et castrum eiusdem Belz victoriosissime circumvallavit, tandem sagaces et providi viri, consules civitatis Lublinensis ad ipsum unanimes accessrunt ac genibus in terram provolutis studiosius exoraverunt, quatenus ad utilitatem civitatis eiusdem et pocius ad refugium terigenarum diutium et pauperum universaliter omnium in terra Lublinensi existencium, cum infidelibus Lythuanis Christi emulis gwerris vigentibus, duos mansos vel laneos agrorum foris civitatis ex utraque parte vie, que ducit in civitatem Wanvelnicza, dictam adiacentes, a solucione census a quolibet manso per sex scotos ad quodlibet festum sancti Martini ex solvendos, absolveret et penitus liberaret. [dyspozycja] Igitur gloriosus princeps, rex noster prelibatus, nobis servitori suo firmiter iniungens, seriose demandavit, ut eosdem consules ac totam communitatem civitatis Lublinensis a solucione census duorum mansuum vel laneorum prescriptoum liberaremus, ipsis quoque literam nostram premissa perpetuo confirmantes tribueremus. Nos itaque regiis mandatis diligencius obedientes, consules cum communitate civitatis, iam dictos, a solucione census duorum mansuum iam expressatorum prorecursu Christianorum ante civitatem per eosdem reservatorum, vigentibus gwerris, eximimus, absolvimus ac perpetuo liberamus. [korroboracja] In quorum robur ac evidenciam raciorem sigillum nostrum, quo fungimur, presentibus fore iussimus appendendum. [datacja] Actum et datum ante castrum Belz, feria tercia in crastino Nativitatis Marie virginis gloriose, anno Domini millesimo trecentesimo septuagesimo septimo, [lista świadków] presentibus hiis nobilibus magnificis principibus Ladislao et Boleslao ducibus Oppolie, Cunrado duce Olessniczensi, Ottone palatino, Johanne castellano Sandomiriensibus, Nicolao castellano Zauichostensi et aliis testibus quamplurimis, quibus merito fides est adhibenda.

TłumaczenieBezpośredni odnośnik do tego akapitu

[intytulacja] My Piotr kasztelan i starosta ziemi lubelskiej, [promulgacja] wiadomym czynimy tym, których to dotyczy, wszystkim mającym zamiar badać to pismo, [narracja] że gdy niezwyciężony władca Ludwik z łaski Boga król Węgier, Dalmacji, Polski itd. ziemię bełską triumfalnie zupełnie pokonał, a samo miasto Bełz zwycięsko otoczył, na koniec mądrzy i przezorni mężowie, rajcy miejscy lubelscy zgodnie przybyli do niego i klęcząc na ziemi gorąco prosili, aby dla pożytku tegoż miasta, a zwłaszcza dla długotrwałej ochrony mieszkańców oraz biednych w ogóle wszystkich w ziemi lubelskiej będących, z niewiernymi Litwinami wrogami Chrystusa toczącymi wojny, dwa łany czyli włóki pól będące na zewnątrz miasta z dwóch stron drogi, która wiedzie do miasta zwanego Wąwolnicą, do [tegoż] przylegające, od płacenia czynszu od każdego bez różnicy łanu na sześć skojców od jakiegokolwiek świętego Marcina, aby [zostali] uwolnieni i [byli] całkowicie wolni od opłat. [dyspozycja] Zwycięski więc władca, król nasz wyżej wspomniany, nam jego słudze stanowczo obowiązał, poważnie zażądał, aby tychże rajców oraz całe pospólstwo miasta Lublina od opłaty czynszu z dwóch łanów czyli włók poprzednio opisanych [abyśmy] zwolnili tychże, zarazem naszym wspomnianym pismem potwierdzając [co] na zawsze udzielamy. My zatem królewskie polecenia pilnie przestrzegając, rajcom z całym pospólstwem miejskim, już wspomnianych, od opłaty czynszu z dwóch łanów już opisanych na schronienie chrześcijan przed miastem, przez tychże zarezerwowanych, gdy będą toczyć się wojny, wyjmujemy, zwalniamy oraz na zawsze uwalniamy. [korroboracja] Na umocnienie i poręczenie czego naszą pieczęć, którą się posługujemy, obecnie nakazujemy zawiesić [do dokumentu]. [datacja] Zdziałane i dane przed zamkiem Bełz, we wtorek nazajutrz Zwiastowania Marii Panny Chwalebnej, roku Pańskiego tysiąc trzysta siedemdziesiątego siódmego, [lista świadków] w obecności tych szlachetnych, wspaniałych książąt Władysława i Bolesława książąt opolskich, Konrada księcia Oleśnicy, Ottona wojewody, Jana kasztelana sandomierskich, Mikołaja kasztelana zawichojskiego i innych świadków tak wielu, których wiarę zasługą należy okazać.