Pierwszy dzień kalendarzowej wiosny, popularnie zwany Dniem Wiosny lub Dniem Wagarowicza, jest świętowany przede wszystkim przez uczniów. Z tym dniem związany jest także stary zwyczaj topienia Marzanny, symbolizującej odchodzącą zimę. Obchody Dnia Wiosny w Lublinie, w latach 70. i 80. XX wieku, można zobaczyć na zdjęciach Jana Trembeckiego, Macieja Kaczanowskiego i Jacka Mirosława, z kolekcji Kuriera Lubelskiego.
fotografia lubelska
Jednymi z najciekawszych fotografii Lublina, zarówno pod względem artystycznym jak i historycznym, w cyfrowych zbiorach Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” są zdjęcia Jerzego Marcinka. Autor uwiecznił wygląd Lublina na przełomie lat 70. i 80. XX wieku. Szczególnie interesowały go miejsca leżące na uboczu, jak ulica Dolna Panny Marii czy dzielnica Kalinowszczyzna. Zdjęcia nie tylko mają dużą wartość artystyczną, ale także stanowią cenny dokument epoki.
Zatrzymane w kadrze fotograficznym widoki Lublina, widziane oczami Józefa Czechowicza. Zdjęcia robione wczesną wiosną lub późną jesienią na terenie Wieniawy, Starego Miasta, dawnej dzielnicy żydowskiej. Kadry wykonywane jakby od niechcenia, coś w rodzaju fotograficznych notatek miejsc wartych zapamiętania, inspirujących, interesujących. Niewiele wiemy o fotograficznych zainteresowaniach poety. Nic nie wiemy o jego warsztacie. O swoim fotografowaniu nie pisał. Nie są znane jego fotograficzne pasje czy też inspiracje. We wspomnieniach nikt nie opowiada o fotografującym Czechowiczu. Jedynie Edward Hartwig w jednym z wywiadów wspomniał, że kiedyś widział go z aparatem.
Kolejne obfite opady śniegu i fale siarczystego mrozu to znakomita okazja, żeby przypomnieć jak wyglądały zimy kilkadziesiąt lat temu. Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć pokazujących zimowy Lublin w okresie PRL, w latach 60., 70. i 80. XX wieku, oraz w czasie przemian ustrojowych po 1989 roku.
Jednymi z najciekawszych fotografii Lublina, zarówno pod względem artystycznym jak i historycznym, w cyfrowych zbiorach Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” są zdjęcia Jerzego Marcinka. Na większości z nich autor uwiecznił wygląd Lublina na przełomie lat 70. i 80. XX wieku. W kolekcji znajdują się między innymi fotografie wykonane jesienią 1981 roku. W odróżnieniu od wcześniejszych zdjęć na poniższych fotografiach autor starał się uchwycić nie tylko obraz, lecz i klimat epoki; stąd, oprócz jesiennego Ogrodu Saskiego, mamy także propagandowe, prorządowe wiadomości w „Dzienniku Telewizyjnym” czy wprowadzone rok wcześniej kartki żywnościowe. Zdjęcia mają nie tylko wartość artystyczną, lecz stanowią także cenny dokument epoki.
Jednymi z najciekawszych fotografii Lublina, zarówno pod względem artystycznym jak i historycznym, w cyfrowych zbiorach Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” są zdjęcia Jerzego Marcinka. Autor uwiecznił na nich wygląd Lublina na przełomie lat 70. i 80. XX wieku. W kolekcji znajdują się między innymi fotografie wykonane w sierpniu 1981 roku. Zdjęcia mają nie tylko dużą wartość artystyczną, lecz także stanowią cenny dokument epoki.
Eliza Kwaśniewska urodziła się w 1935 roku. Jako etatowa fotoreporterka pracowała w „Sztandarze Ludu”, „Dzienniku Lubelskim”, a następnie w „Dzienniku Wschodnim”. Jej fotografie dokumentujące Lublin ostatnich lat XX wieku były publikowane w wielu wydawnictwach poświęconych miastu. Niniejsza kolekcja fotografii autorstwa Elizy Kwaśniewskiej pochodzi z albumu „Lublin Trzech Pokoleń” ze wstępem Mieczysława Kurzątkowskiego i przedstawia widok lubelskich ulic lat PRL. Fotografie te dopełniają relacje mówione świadków historii – świadectwa życia codziennego w minionym ustroju politycznym w Polsce.
Lublin może poszczycić się długimi tradycjami fotograficznymi. Pierwsi fotografowie zaczęli działać tu prawdopodobnie już w latach 40. XIX wieku, a więc kilka lat po wynalezieniu fotografii (1839 rok). Lubelskie zakłady fotograficzne prezentowały wysoki poziom zarówno w XIX stuleciu, jak i w początkach XX wieku, co spowodowało, że w dwudziestoleciu międzywojennym Lublin stał się jednym z ciekawszych ośrodków fotograficznych wolnej Polski.
Jednymi z najciekawszych fotografii Lublina, zarówno pod względem artystycznym jak i historycznym, w cyfrowych zbiorach Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” są zdjęcia Jerzego Marcinka. Autor uwiecznił na nich wygląd Lublina na przełomie lat 70. i 80. XX wieku. W kolekcji znajdują się między innymi fotografie wykonane w lipcu 1981 roku. Zdjęcia nie tylko mają dużą wartość artystyczną, ale także stanowią cenny dokument epoki.
Jednymi z najciekawszych fotografii Lublina, zarówno pod względem artystycznym jak i historycznym, w cyfrowych zbiorach Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” są zdjęcia Jerzego Marcinka. Autor uwiecznił na nich wygląd Lublina na przełomie lat 70. i 80. XX wieku. Fotografował nie tylko Krakowskie Przedmieście, ale też pobliskie ulice, między innymi Kozią i Bernardyńską. Szczególnie interesowały go miejsca leżące na uboczu, jak dzielnica Bronowice. Zdjęcia mają nie tylko dużą wartość artystyczną, ale także stanowią cenny dokument epoki.
Ulica Okopowa jest położona w śródmieściu Lublina. Łączy ulicę Lipową z ulicą Gabriela Narutowicza.
Fotografie są jednym z najprostszych i najlepszych sposobów przywoływania przeszłości. Fotografia może pobudzić zainteresowanie historią oraz zachęcić do jej poznawania. Każdy ma dostęp do starych zdjęć. Można je znaleźć we własnym domu, w starych albumach, w dawno nie otwieranych szufladach, na strychach, w piwnicach… Można również szukać starych fotografii w archiwach, muzeach, bibliotekach, antykwariatach, czy też po prostu na pchlim targu.
W 2011 roku do Ośrodka "Brama Grodzka - Teatr NN" trafiły fotografie ze zbiorów rodzinnych Marii Lizut-Skwarek. Wśród nich prawdziwą sensację wywołały nieznane wcześniej zdjęcia Lublina sygnowane nazwiskiem Józefa Czechowicza.
Wśród zdjęć Jacka Mirosława wykonanych w ramach pracy fotoreportera, znajdują się fotografie przedstawiające komunikację miejską w Lublinie. Na zdjęciach widać codzienne życie miasta i jego mieszkańców: ludzi stojących na przystankach, pasażerów jadących autobusami i trolejbusami, intensywny ruch pojazdów na ulicach. Pojawiają się także zdjęcia z niezwykłych wydarzeń, jak pożar autobusu na Krakowskim Przedmieściu.
Klub „Masza” w Lublinie znajdował się przy ulicy Okopowej, w budynku na rogu ulicy Hempla i Narutowicza.
Teatr Stary w Lublinie, jeden z najstarszych budynków teatralnych w Polsce, znajduje się na Starym Mieście, na rogu ulic Jezuickiej i Dominikańskiej.
Ulica Orla jest stosunkowo niewielką ulicą położoną w centrum Lublina. Przebiega między ulicami Okopową i Konopnicką.
Na fotografiach Jacka Mirosława wykonanych na Starym Mieście można rozpoznać miejsca chętnie odwiedzane przez turystów, jak Rynek i sąsiadujące z nim ulice Bramowa i Grodzka. Są także boczne, nieco zaniedbane fragmenty dzielnicy staromiejskiej, jak ulica Dominikańska czy Olejna. Na zdjęciach widać również charakterystyczną panoramę Starego Miasta od strony Zamku i Podwala. Są także zdjęcia z prac remontowych, przy renowacji kamienic czy reperacji nawierzchni ulic. Fotografie mają wartość nie tylko artystyczną, ale i dokumentacyjną. Przykładem mogą być zdjęcia placu Po Farze, pokazujące stan sprzed przebudowy tego miejsca.
W kolekcji fotografii Jacka Mirosława największy zbiór stanowią zdjęcia wykonane na placu Litewskim i na sąsiadującej z nim głównej ulicy Lublina - Krakowskim Przedmieściu. Miejsce uroczystości państwowych, towarzyszących im przemarszów, defilad i festynów było oczywistym miejscem pracy dla fotoreportera. W latach PRL plac bywał również miejscem protestów środowisk opozycyjnych i starć ze służbami porządkowymi. Także po przemianach politycznych odbywały się tutaj manifestacje różnych partii, związków i organizacji. Ale plac Litewski to nie tylko historia i polityka, ale przede wszystkim miejsce wypoczynku mieszkańców Lublina.