Od 2004 do 2016 roku dzięki uprzejmości córki Edwarda Hartwiga – Ewie Hartwig Fijałkowskiej do "Ośrodka Brama Grodzka – Teatr NN" trafiła znaczna część dorobku artystycznego najwybitniejszego polskiego fotografika. Z pośród 3339 zdjęć, wśród których największą grupę stanowią fotografie lubelskie, wyróżniamy 134 wykonane w latach 50. przedstawiające obraz powojennego miasta.
Stanisław Michalczuk urodził się 29 listopada 1939 roku w Kowlu. Czas wojny i niemieckiej okupacji spędził w Chełmie i Rejowcu. W 1951 roku zdał maturę w chełmskim Liceum im. Stefana Czernieckiego. Następnie rozpoczął studia z historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1963 roku obronił doktorat na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował na KUL na Wydziale Historii Sztuki jako adiunkt oraz w Pracowni Konserwacji Zabytków w Lublinie. Od 1978 roku objął Kierownictwo Zamku w Pieninach. W latach pięćdziesiątych był współtwórcą pionierskiej, utworzonej z inicjatywy studentów historii sztuki KUL Grupy Zamek – lubelskiej grupy plastyków niezależnych od Związku Plastyków Polskich. W 2018 roku Stanisław Michalczuk przekazał Ośrodkowi "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie kolekcję zawierającą ponad 300 autorskich fotografii wykonanych podczas działalności w Grupie Zamek. Niniejszy album zawiera wybór kilkudziesięciu zdjęć artysty dokumentujących ulice lubelskiego Śródmieścia lat 50. i 60. XX wieku.
Z tekstem Poematu o mieście Lublinie są związane zdjęcia wykonane przez Józefa Czechowicza. Na kolekcję składa się 56 zdjęć dokumentujących różne miejsca w Lublinie, między innymi Wieniawę, Stare Miasto, dzielnicę żydowską. Nie są znane okoliczności wykonania zdjęć. Wiadomo tylko, że zostały zrobione późną jesienią 1932 roku lub wczesną wiosną następnego roku. Zdjęcia autorstwa Józefa Czechowicza są przechowywane w Muzeum Lubelskim Oddział Literacki im. Józefa Czechowicza. Wiele zdjęć wykonanych przez poetę dokumentuje miejsca, które na przestrzeni czasu zmieniły swój wygląd lub wręcz zniknęły z przestrzeni miasta. Między innymi te zdjęcia spowodowały, że Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” porównał miejsca sfotografowane przez Czechowicza z aktualną sytuacją. Tylko jedno miejsce pojawia się na fotografiach dwukrotnie – jest to Brama Grodzka.
Ulica Bramowa jest jedną z najważniejszych ulic Starego Miasta w Lublinie. Biegnie od Rynku do Bramy Krakowskiej, dlatego dawniej nazywano ją ulicą Krakowską.
Historia Placu Władysława Łokietka sięga początku XVII wieku, kiedy decyzją króla Zygmunta III zasypano fosy i zlikwidowano wały ziemne przed Bramą Krakowską. Uzyskaną w ten sposób wolną przestrzeń przeznaczono na plac targowy. Ukształtowanie placu w formie podobnej do obecnej przypadło na początek XIX wieku , kiedy przebudowano pozostałości spalonego w 1803 roku kościoła i klasztoru karmelitów. Powstały budynek, zwany Nowym Ratuszem od 1828 roku pełni swoją zamierzoną funkcję i stanowi jeden z głównych (obok Bramy Krakowskiej) obiektów kojarzonych z Placem Władysława Łokietka.
Kolekcja fotografii Marka Adama Jaworskiego przedstawia obraz lubelskiego Starego Miasta podczas jego odbudowy w 1954 roku. Przedsięwzięcie to, było częścią prac konserwatorskich Lublina w latach 1950 – 1962.
Max Kirnberger urodził się w 1902 roku w Landsberg/Lech. Przed wojną był nauczycielem w szkole dla niesłyszących w Straubing. Jako pasjonat-amator zajmował się fotografią. Podczas wojny służył jako oficer w oddziale informacyjnym, m.in. w Polsce. Z tego okresu pochodzą zdjęcia, pokazujące życie podczas okupacji w Rzeszowie, Zamościu, Izbicy i Lublinie.
Niewiele wiadomo na temat fotograficznych zainteresowań Jerzego Krystosika. Z przekazów rodzinnych wiemy tylko, że interesował się fotografią i amatorsko wykonywał zdjęcia. Był zapewne jednym z wielu amatorów fotografii, robiących okazjonalnie zdjęcia dla własnej przyjemności. Miejsce w historii lubelskiej fotografii zapewniła mu - pośmiertnie - niewielka seria dziewięciu zdjęć wykonanych w Lublinie na przełomie lipca i sierpnia 1944 roku. Na wspomnianych zdjęciach widzimy utrwalone obrazy zniszczonej zabudowy Lublina wkrótce po zakończeniu walk o miasto. Fotografie nie były znane aż do 2010 roku, gdy po raz pierwszy ujrzały światło dzienne, udostępnione przez rodzinę Jerzego Krystosika Ośrodkowi "Brama Grodzka - Teatr NN".
Niewiele wiadomo na temat fotograficznych zainteresowań Jerzego Krystosika. Z przekazów rodzinnych wiemy tylko, że interesował się fotografią i amatorsko wykonywał zdjęcia. Był zapewne jednym z wielu amatorów fotografii, robiących okazjonalnie zdjęcia dla własnej przyjemności. Miejsce w historii lubelskiej fotografii zapewniła mu - pośmiertnie - niewielka seria dziewięciu zdjęć wykonanych w Lublinie na przełomie lipca i sierpnia 1944 roku. Na wspomnianych zdjęciach widzimy utrwalone obrazy zniszczonej zabudowy Lublina wkrótce po zakończeniu walk o miasto. Fotografie nie były znane aż do 2010 roku, gdy po raz pierwszy ujrzały światło dzienne, udostępnione przez rodzinę Jerzego Krystosika Ośrodkowi "Brama Grodzka - Teatr NN".
